Wyrok WSA w Krakowie z dnia 12 lipca 2011 r., sygn. I SA/Kr 717/11

Sygn. akt I SA/Kr 717/11 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 12 lipca 2011r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Ewa Michna, Sędziowie: WSA Paweł Dąbek (spr.), WSA Jarosław Wiśniewski, Protokolant: Daniel Marzec, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lipca 2011r., sprawy ze skargi P.P., na interpretację indywidualną Ministra Finansów, z dnia 20 listopada 2008r. nr [...], w przedmiocie podatku od towarów i usług, I. uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną, II. określa, że zaskarżona interpretacja indywidualna nie może być wykonana do chwili uprawomocnienia się wyroku, III. zasądza od Ministra Finansów na rzecz skarżącego kwotę 457, 00 zł (czterysta pięćdziesiąt siedem złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

W dniu 1 września 2008 roku skarżący P.P. złożył wniosek o interpretację podatkową. W uzasadnieniu tego wniosku wskazał, że jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą polegającą na kupnie i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek. Jest on zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. W dniu 28 września 2006 r. Sąd Rejonowy stwierdził, że z dniem 1 stycznia 2006 r. wnioskodawca nabył w drodze zasiedzenia prawo własności nieruchomości - działki rolnej o pow. 0,04 ha. Nabyta w ten sposób nieruchomość weszła do majątku osobistego wnioskodawcy, niezwiązanego z działalnością gospodarczą. Wszelkie wydatki (w tym podatek od spadków i darowizn) poniesione w związku z postępowaniem zmierzającym do stwierdzenia nabycia nieruchomości w drodze zasiedzenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej. W celu spełnienia przesłanek z art. 172 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny do własnego czasu posiadania samoistnego nieruchomości, wnioskodawca doliczył czas posiadania swojego poprzednika. Ponadto od ww. poprzednika skarżący nabył w dniach 15 grudnia 2004 r. i 25 września 2007 r. prawo własności dwóch działek, z których każda sąsiaduje z działką nabytą w drodze zasiedzenia. Nabycie działek sąsiadujących nastąpiło na podstawie zawartych umów sprzedaży i zostało dokonane w ramach działalności gospodarczej. W dniu 31 stycznia 2008 r. skarżący zbył wszystkie te nieruchomości wraz z należącą do majątku osobistego nieruchomością zabudowaną domem jednorodzinnym. Z uwagi na fakt, że powyższa transakcja dotyczyła zbycia nieruchomości rolnych, powiadomiono Agencję Nieruchomości Rolnych, jednakże ta nie skorzysta z prawa pierwokupu. Dla terenów, na których znajdują się przedmiotowe działki nie ma planu zagospodarowania przestrzennego, nie wydano również decyzji ustalającej warunki zabudowy. Ponadto w dniach 28 września 2006r., 1 marca 2007 r. i 20 grudnia 2007r. Rada Miasta Z. podjęła uchwały w sprawie utworzenia parku kulturowego na terytorium, które objęło również przedmiotowe nieruchomości. Działki te zostały w całości objęte szczególną ochroną jako strefa pierwsza "pasa podreglowego i polan". Z treści uchwał wynika, że w rejonach Parku Kulturowego zabrania się prowadzenia robót budowlanych, oraz działalności przemysłowej, rolniczej, hodowlanej, handlowej lub usługowej, które mogą prowadzić do szczegółowo określonych zniszczeń. Ponadto dla strefy pierwszej «pasa podreglowego polan» ustalono ograniczenie realizacji zabudowy, za wyjątkiem zabudowy dopuszczonej przez plan ochrony parku kulturowego lub miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego albo ostateczną decyzję o warunkach zabudowy wydaną przed 16 listopada 2006 r. oraz dopuszczono możliwość zagospodarowania w zakresie rekreacji, turystyki pieszej, rowerowej lub konnej oraz narciarstwa, a także tradycyjnego wypasu. Plan ochrony parku kulturowego nie został dotychczas uchwalony, a zgodnie z art. 16 ust. 6 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 ze zm.) dla obszarów, na których utworzono parki kulturowe, sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest obowiązkowe. Natomiast zgodnie z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, jeżeli wniosek o ustalenie warunków zabudowy dotyczy obszaru, w odniesieniu do którego istnieje obowiązek sporządzenia planu miejscowego, postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia warunków zabudowy zawiesza się do czasu uchwalenia planu. Dla obszaru, na którym zlokalizowane są przedmiotowe działki istnieje natomiast studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego uchwalone w dniu 15 grudnia 1999 r., a zatem na podstawie nieobowiązującej już ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym z dnia 7 lipca 1994 r.