Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 13 lipca 2011 r., sygn. II SA/Gd 463/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Janina Guść Sędziowie: Sędzia WSA Wanda Antończyk Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz (spr.) Protokolant Sekretarz Sądowy Dorota Kotlarek po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2011 r. na rozprawie sprawy ze skargi A. L. na decyzję Kolegium Odwoławczego w z dnia 24 lutego 2011 r., nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Burmistrza Miasta z dnia 10 maja 2010 roku, nr[...].

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 10 maja 2010 roku, nr [...], wydaną na podstawie art. 36 lit. c, art. 41 ust. 1, art. 101 ust. 1 i art. 110 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej (tekst jednolity: Dz.U. z 2009 roku, nr 179, poz. 1362 ze zm.) Burmistrz Miasta przyznał A. L. specjalny zasiłek celowy w wysokości 100 zł na zakup biletów. W uzasadnieniu organ stwierdził, że wnioskodawczyni jest bezrobotna, zaś kryterium dochodowe rodziny składającej się z wnioskodawczyni oraz jej matki J. L. wynosi 702 zł. Zdaniem organu, spełnione zostały zatem wymogi art. 41 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej dotyczące rodzaju przyznanego świadczenia.

W odwołaniu od powyższej decyzji A. L. wskazała, że w maju 2009 roku pracownik socjalny zaproponował jej udział w kursie, który odbywał się w R. Miała zbierać bilety, aby otrzymać zwrot kosztów podróży. Po ukończeniu kursu złożyła wszystkie bilety na kwotą 209 zł, zaś zwrócono jej jedynie 100 zł.

Decyzją z dnia 24 lutego 2011 roku, nr [...], wydaną na podstawie

art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 roku, nr 98, poz. 1071 ze zm. - dalej jako k.p.a.) oraz art. 39 ust. 1-3 i art. 41 w zw. z art. 6 pkt 3, art. 7, art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o pomocy społecznej, Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu Kolegium stwierdziło, że skarżąca jest osobą bezrobotną, bez prawa do zasiłku i bez własnego dochodu. Choć twierdzi, że prowadzi odrębne gospodarstwo domowe, bo utrzymuje się ze środków pomocy społecznej, to słusznie organ I instancji przyjął, że prowadzi ona wspólne gospodarstwo domowe z matką. Poza niewielkimi środkami pomocy społecznej skarżąca nie ma żadnych środków na utrzymanie własne i ponoszenie opłat związanych z mieszkaniem, a więc prowadzi nie tyle własne, co wspólne gospodarstwo domowe z matką, która uzyskuje dochód w kwocie 1049,82 zł. Gdyby było inaczej to mogłaby skarżąca bez dochodu utrzymywać swoją własną egzystencję. Zatem dochód w gospodarstwie domowym skarżącej prowadzonym wspólnie z matką wynoszący 524,91 zł na osobę przekracza kryterium dochodowe na osobę w rodzinie w kwocie 351 zł. Organ powołał się na treść