Wyrok WSA w Lublinie z dnia 6 maja 2011 r., sygn. I SA/Lu 163/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca), Sędziowie NSA Anna Kwiatek,, NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk, Protokolant Stażysta Paulina Zając, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 6 maja 2011 r. sprawy ze skargi S. A. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r. oddala skargę

Uzasadnienie

I SA/Lu 163/11

UZASADNIENIE

1. Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa / Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm. - o.o. / utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia 12 października 2010 r. w sprawie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. w wysokości 247.527 zł, skierowaną do podatnika, którym jest S.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. zostało określone w kwocie wyższej o 231.134 zł od zeznanej przez podatnika. Podatnik zaniżył przychody o kwotę 314.141,83 zł. Nie ujął faktur za wykonane usługi. Zawyżył koszty uzyskania przychodów o 902.349,79 zł. Ujął w kosztach uzyskania przychodów wartość materiałów powierzonych w kwocie 900.949,79 zł oraz wartość składek na rzecz organizacji, do których przynależność podatnika nie jest obowiązkowa w kwocie 1.400 zł. W dniu 6.04.2009 r. podatnik złożył umowę sprzedaży z dnia 6.03.2007 r., zgodnie z którą M., zamieszkały w G. sprzedał firmie podatnika palety metalowe 67 szt, 40 mb regałów o wysokości 5 m, ramy do sitodruku 50 szt., maszyny do szycia 7 szt., ręczne wózki paletowe 3 szt., jeden wózek elektryczny paletowy, stożki do nici tekstylne 10.000 szt., 80.000 mb tkaniny poliestrowej do obić, razem towary za kwotę 218.800 euro. W toku oględzin wyposażenia, towarów firmy podatnika nie wskazano maszyny J., która miała zostać przekazana do naprawy. Nie okazano dowodu przyjęcia maszyny przez serwis. Nie wskazano 10.000 szt. stożków na nici oraz 80.000 mb tkaniny poliestrowej. Podatnik został wezwany do przedłożenia międzynarodowego listu przewozowego CMR, faktury za usługę przewozu zakupionych towarów do Polski, ewidencji środków trwałych. Podatnik zeznał, że sprzedawca był jego szwagrem, który przez okres około 10 lat prowadził działalność gospodarczą między innymi w zakresie szycia spodenek. Działalność zlikwidował około 2003 r. Na początku 2007 r. z myślą o nabyciu towarów przekazał szwagrowi w formie gotówki środki pieniężne. W dniu 20.03.2007 r. towary wyszczególnione w umowie szwagier dostarczył na swój koszt. Dlatego nie ma międzynarodowego listu przewozowego CMR. Podatnik zeznał dalej, że nie ujawnił umowy sprzedaży z dnia 6.03.2007 r. osobie prowadzącej ewidencję księgową, ponieważ zamierzał zaciągnąć kredyt bankowy i chciał wykazać dochód z prowadzonej działalności gospodarczej. Umowę przekazał dopiero w marcu 2009 r. Zeznał, że zakupiona w ilości 80.000 mb tkanina została zużyta w 2007 r. do wykonania spodenek, jako podszewka. W dniu 1.06.2009 r. podatnik złożył umowę z dnia 6.03.2007 r., dotyczącą zapłaty z tytułu sprzedaży z dnia 6.03.2007 r., z której wynika, że 100.000 euro zapłacono jako zaliczkę zgodnie z ustną umową z dnia 20 stycznia 2007 r., pozostałe 118.000 euro rozłożono na raty po 5.400 euro miesięcznie, płatne od marca 2007 r. do grudnia 2008 r. Organ podatkowy w ramach pomocy prawnej uzyskał informację od włoskiej administracji podatkowej, zgodnie z którą sprzedający M. nie posiadał numeru identyfikacyjnego VAT, zadeklarował tylko dochód z zatrudnienia, zmarł 28.08.2009 r. Zdaniem organu podatkowego umowa sprzedaży z dnia 6.03.2007 r. nie był wykonana. Podatnik nie objął ewidencją księgową materiałów i towarów wymienionych w umowie, wbrew § 18 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów / Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm. - rozporządzenie z dnia 26 sierpnia 2003 r. /. Umowę z dnia 6.03.2007 r. przedstawiono organowi podatkowemu dopiero 6 kwietnia 2009 r., po upływie dwóch lat od jej zawarcia, po otrzymaniu protokołu kontroli, w którym zakwestionowano wysokość przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów, wykazanych przez podatnika w księgach podatkowych, w zeznaniu podatkowym. Podatnik nie przedstawił międzynarodowego listu przewozowego CMR, rachunku lub faktury za transport, dowodów bankowych potwierdzających zapłatę za przedmiot dostawy. Nie przedłożył dokumentów potwierdzających przemieszczenie przez granicę Rzeczypospolitej Polskiej wartości dewizowych w kwocie 100.000 euro / art. 19 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. Prawo dewizowe, Dz. U. Nr 141, poz. 1178 ze zm. /. Fakt, że dostawa oraz koszt jej transportu obciążały sprzedającego, nie wyklucza możliwości udowodnienia kiedy, kto tego transportu dokonywał. Informacja włoskiej administracji podatkowej wskazuje, że sprzedawca nie prowadził działalności gospodarczej, nie zadeklarował do opodatkowania dochodu ze sprzedaży towarów i materiałów. Wskazane w toku oględzin palety, regały, ramy do sitodruku, wózki widłowe, maszyny do szycia, nie posiadały żadnych cech fabrycznych ani numerów inwentarzowych, pozwalających na identyfikację, ustalenie producenta, daty produkcji, kraju pochodzenia, przez to pozwalających stwierdzić, że zostały nabyte właśnie umową z dnia 6.03.2007 r. W ewidencji środków trwałych nie stwierdzono towarów nabytych na podstawie tej umowy. Tkanina opisana w umowie nie została zużyta do produkcji w 2007 r. Podatnik nie posiadał na koniec roku zapasu wyrobów gotowych wyprodukowanych z własnych materiałów. Wyprodukował z własnych materiałów i sprzedał na rynku krajowym 2.821 sztuk spodenek, 1.320 sztuk ubrań treningowych, 200 czapeczek, 50 koszulek, 959 koszul, 150 smyczy na klucze o łącznej wartości 101.938,03 zł. Oznaczałoby to, że zużycie tkaniny wynosiłoby 28 mb na jedne spodenki. Podatnik nie przedstawił dowodu zapłaty ani umówionej zaliczki, ani umówionych rat. Uznanie wydatku za koszt podatkowy tylko na podstawie zeznania podatnika jest nieuprawnione.