Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 28 kwietnia 2011 r., sygn. II SA/Sz 261/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Gebel, Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder, Sędzia WSA Arkadiusz Windak (spr.), Protokolant Małgorzata Płocharska-Małys, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 28 kwietnia 2011 r. sprawy ze skargi M. H. na rozkaz personalny Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia [...] nr [...] w przedmiocie przeniesienia na niższe stanowisko służbowe oddala skargę.

Uzasadnienie

Komendant Powiatowy Policji w [...] orzeczeniem z dnia [...] wymierzył M.H. karę wydalenia ze służby.

W wyniku rozpatrzenia sprawy na skutek wniesionego odwołania Komendant Wojewódzki Policji w [...], na podstawie art. 133 ust. 8 pkt 1 i art. 135n ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (j.t. Dz. U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277 ze zm.), orzeczeniem z dnia [...] utrzymał w mocy orzeczenie nr [...] Komendanta Powiatowego Policji w [...] z dnia [...] w zakresie uznania winnym popełnienia trzech z czterech stawianych mu zarzutów i uchylił orzeczenie organu I instancji w zakresie wymierzonej kary wydalenia ze służy orzekając w stosunku do M.H. karę wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe.

W wykonaniu ww. orzeczenia Komendant Powiatowy Policji

w [...] w dniu [...] wszczął postępowanie administracyjne w sprawie wyznaczenia M.H. na niższe stanowisko służbowe oraz obniżenia dodatku służbowego.

W dniu [...] skarżący złożył pismo kierowane do Komendanta Powiatowego Policji w [...], w którym wyraził pogląd, iż zgłasza całkowity sprzeciw wobec pisma z dnia [...].

Pismem z dnia [...]r. Komendant Powiatowy Policji poinformował skarżącego o zakończeniu postępowania w sprawie wyznaczenia na niższe stanowisko oraz o przysługującym mu prawie do zapoznania się z aktami postępowania administracyjnego w terminie 3 dni. Pismo to zostało doręczone skarżącemu w dniu [...].

Dnia [...] Komendantowi Powiatowemu Policji w [...] zostało doręczone pismo z dnia [...] w którym skarżący M.H. podniósł,