Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 14 kwietnia 2011 r., sygn. III SA/Po 113/11

Dnia 14 kwietnia 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz M. Geremek Sędziowie NSA Maria Lorych - Olszanowska WSA Szymon Widłak (spr.) Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Piotrowska- Żyła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 kwietnia 2011 roku przy udziale sprawy ze skargi M. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia 28 sierpnia 2010 roku nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w sprawie ustalenia wysokości podatku od nieruchomości za rok 2002, po wznowieniu postępowania I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Poznania z dnia 1 grudnia 2009r. nr [...], II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu na rzecz skarżącego M. C. kwotę [...],- zł ([...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania, III. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana

Uzasadnienie

III SA/Po 113/11

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją nr [...] z dnia 28 sierpnia 2010r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Poznaniu działając na podstawie art. 13 § 1 pkt 3 i art. 233 §l pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60) utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Poznania od decyzji Prezydenta Miasta Poznania z dnia 01.12.2009r [...] w sprawie ustalenia - po wznowieniu postępowania - wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za rok 2002. W uzasadnieniu wskazano, iż postanowieniem z dnia 23.10.2009r Nr [...] i Nr [...], na wniosek M. C. wznowione zostało postępowanie zakończone 2 decyzjami ostatecznymi tj. z dnia 11.02.2002r Nr [...] w sprawie wymiaru podatku od nieruchomości za 2002r oraz z dnia 23.09.2003r Nr [...] w sprawie podatku od nieruchomości za 2003. Obie decyzje dotyczyły nieruchomości położonej w Poznaniu przy ul. [...]. Wznowienie postępowania nastąpiło z uwagi na wystąpienie przesłanki z art.240 § lpkt.5 Ordynacji podatkowej tj. ujawnienie nowych istotnych okoliczności faktycznych istniejących w dniu wydawania decyzji, nieznanych organowi, których wydał decyzję a mających wpływ na sposób rozstrzygnięcia sprawy. W przedmiotowej sprawie okolicznością stanowiącą podstawę wznowienia stanowił fakt, iż w części tej nieruchomości od września 2002 roku prowadzone jest prywatne przedszkole "[...]" i z tego względu winna być ona opodatkowana niższymi stawkami podatkowymi tj. tak jak za budynki i grunty pozostałe. Zaznaczono jednocześnie , że fakt prowadzenia przedszkola na terenie nieruchomości został ujawniony dopiero w złożonej przez podatnika informacji o nieruchomościach i obiektach budowlanych z dnia 09.06.2009r a okoliczność ta niewątpliwie miałaby wpływ na wysokość podatku od nieruchomości za rok 2002r. W chwili natomiast wydawania decyzji za rok 2002 organ podatkowy opierał się na deklaracji złożonej przez podatnika w dniu 04. 11.202 roku, w której zadeklarował on, że na terenie części nieruchomości prowadzona jest działalność gospodarcza w postaci prywatnego przedszkola. Dopiero na skutek informacji złożonej przez podatnika w deklaracji z dnia 09.06.2009r i złożonych przez niego wyjaśnień, ujawniony została okoliczność, że na terenie jego nieruchomości prowadzone jest od września 2002r przedszkole. Na tej podstawie organ podatkowy wznowił również postępowanie zakończone decyzjami ostatecznymi za lata 2004-2009 i wydał w stosunku do tego podatnika decyzje ustalające nowy, niższy wymiar podatku od nieruchomości. W ocenie organu podatkowego uchylenie decyzji wymiarowej za rok 2002 i orzeczenie co do istoty sprawy przy zastosowaniu niższej stawki podatkowej nie jest natomiast możliwe, a to z uwagi na brzmienie art.245 §1 pkt3 lit.b Ordynacji podatkowej. Zgodnie bowiem z w/w przepisem organ podatkowy po przeprowadzeniu postępowania odmawia uchylenia decyzji dotychczasowej w całości lub w części, jeżeli stwierdzi istnienie przesłanek określonych w art.240 § 1, lecz wydanie nowej decyzji co do istoty sprawy nie mogłoby nastąpić z uwagi na upływ terminów przewidzianych w art.68 lub art. 70 Ordynacji podatkowej. Organ podatkowy argumentował, iż w przedmiotowej sprawie ma zastosowanie termin wynikający z art.68, który w § 1 stanowi, że zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art.21§ 1 pkt 2, nie powstaje jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy. Jeżeli jednak podatnik nie złożył deklaracji w terminie przewidzianym w przepisach prawa podatkowego lub w złożonej deklaracji nie ujawnił wszystkich danych niezbędnych do ustalenia zobowiązania podatkowego, zobowiązanie podatkowe nie powstaje, pod warunkiem, że decyzja ustalająca wysokość tego zobowiązania została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego w którym powstał obowiązek podatkowy.