Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 21 kwietnia 2011 r., sygn. II SA/Gd 187/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Krzysztof Ziółkowski Sędziowie: Sędzia WSA Mariola Jaroszewska (spr.) Sędzia WSA Jolanta Sudoł Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Diana Wojtowicz po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2011 r. na rozprawie sprawy ze skargi J. L. na decyzję Wojewody z dnia 23 grudnia 2010 r., nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę 1/ uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Starosty z dnia 27 października 2010 r., nr [...], 2/ zasądza od Wojewody na rzecz skarżącego J. L. kwotę 757 (siedemset pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

Starosta G. decyzją z dnia 4 lutego 2009 r. Nr [...], zatwierdził projekt budowlany i udzielił inwestorowi D. R. pozwolenia na budowę zjazdu z drogi wojewódzkiej nr [...] działka nr [...] w P.

W dniu 24 marca 2009 r. do Starosty wpłynął wniosek J. L., datowany 19 marca 2009 r., który został uznany za odwołanie od decyzji Starosty G. z dnia 4 lutego 2009 r. Nr [...]. J. L. wniósł o rozpatrzenie sprawy w trybie art. 145 § 1 kpa wskazując, że jako strona postępowania bez własnej winy nie brał udziału w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę zjazdu z drogi wojewódzkiej na działce nr [...] w miejscowości P. D., sąsiadującą z jego nieruchomością - działką nr [...]. Wykonanie zaprojektowanego zjazdu na działkę nr [...] ograniczy wnioskującemu bezpieczny dostęp do drogi publicznej.

Wojewoda rozpatrzył wniosek jako odwołanie i decyzją z dnia 20 kwietnia 2009 r. Nr [...] utrzymał w mocy decyzję Starosty G. z dnia 4 lutego 2009 r. Skutkiem skargi J. L. na opisaną decyzję Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku prawomocnym wyrokiem z dnia 14 października 2009 r. w sprawie sygn. akt II SA/Gd 358/09 stwierdził nieważność decyzji Wojewody z dnia 20 kwietnia 2009 r. WSA wskazał, iż decyzja Starosty G. z dnia 4 lutego 2009 r. stała się ostateczna z dniem 26 lutego 2009 r. Natomiast pismo J. L. z dnia 19 marca 2009 r. nadano w urzędzie pocztowym w dniu 20 marca 2009 r. W efekcie organ odwoławczy z rażącym naruszeniem prawa rozpoznał sprawę na skutek pisma J. L., zakwalifikowanego jako odwołanie, wniesionego z uchybieniem terminu do wniesienia odwalania.