Wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 marca 2011 r., sygn. I SA/Wa 1551/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Gdesz Sędziowie: WSA Iwona Kosińska (spr.) WSA Agnieszka Miernik Protokolant referent Agnieszka Bieniewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 marca 2011 r. sprawy ze skargi R. K. i M. K. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Ministra Infrastruktury na rzecz skarżących R. K. i M. K. solidarnie kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...], po rozpoznaniu wniosku M. i R. K. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] listopada 2009 r., nr [...], odmawiającą stwierdzenia nieważności orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w W. z dnia [...] października 1972 r., nr [...], o wywłaszczeniu za odszkodowaniem nieruchomości położonej w S., oznaczonej jako działka ewidencyjna nr [...] oraz [...], stanowiącej współwłasność M. K. i R. K. oraz Z. U.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w W. orzeczeniem z dnia [...] października 1972 r. orzekło o wywłaszczeniu za odszkodowaniem części nieruchomości położonej w S. przy ul. [...], oznaczonej na planie pomiarowym sporządzonym w 1971 r. przez Miejską Pracownię Geodezyjną Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w S., wpisanym do ewidencji składnicy geodezyjnej pod numerem [...] w dniu [...] października 1971 r. jako działki nr [...], stanowiącej współwłasność M. i R. K. oraz Z. U. Z wnioskiem o stwierdzenie nieważności tego orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w W. wystąpili M. i R. K. Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] listopada 2009 r. odmówił stwierdzenia nieważności wskazanego orzeczenia. W uzasadnieniu podkreślił, że z akt sprawy nie wynika, aby badane orzeczenie było dotknięte jedną z wad wymienionych w art. 156 § 1 kpa, gdyż zachowane zostały materialno-prawne przesłanki dopuszczalności wywłaszczenia, a odszkodowanie przyznano na podstawie obowiązujących wówczas przepisów.