Wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 marca 2011 r., sygn. II SA/Wa 1773/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Joanna Kube Sędzia WSA - Andrzej Kołodziej Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.) Protokolant - sekretarz sądowy Sylwia Mikuła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 marca 2011 r. sprawy ze skargi J. O. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] września 2010 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską - oddala skargę -

Uzasadnienie

Komendant Wojewódzki Policji w [...] decyzją z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...], działając na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 oraz art. 20 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), cofnął skarżącemu J. O. pozwolenie na broń palną myśliwską.

W odwołaniu do Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lipca 2010 r. od powyższej decyzji skarżący zarzucił, że cofnięcie pozwolenia na posiadanie broni palnej myśliwskiej przez organ pierwszej instancji nastąpiło z powodu popełnienia przez skarżącego przestępstwa z art. 178a k.k., tj. kierowania pojazdem w stanie nietrzeźwości. Natomiast - w jego ocenie - jest to obraza prawa materialnego, tj. art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji poprzez błędną jego wykładnię i nieuzasadnione zaliczenie go do osób, wobec których istnieje uzasadniona obawa użycia broni w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego, chociaż nie popełnił on czynu przeciwko życiu, zdrowiu lub mieniu. W jego ocenie popełnienie czynu z art. 178a § 1 k.k., który nie miał żadnego związku z bronią, nie może stanowić podstawy do zastosowania dyspozycji art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy. Podkreślił, iż w miejscu zamieszkania posiada pozytywną opinię, a wśród kolegów myśliwych wręcz bardzo dobrą, jak również nie nadużywa alkoholu, a broni, którą przechowuje prawidłowo, nigdy nie użył niezgodnie z przepisami. Powołując się na powyższe argumenty, a także wskazując, iż twierdzenie organu Policji o istniejącej w jego przypadku obawie użycia broni niezgodnie z przepisami jest daleko idącym uproszczeniem, bowiem w chwili popełnienia czynu z art. 178a § 1 k.k. nie przewoził w samochodzie broni, jak również czyn ten nie miał żadnego związku z polowaniem. W tej sytuacji wniósł o uchylenie decyzji organu pierwszej instancji i zachowanie pozwolenia na posiadanie broni palnej myśliwskiej do celów łowieckich.