Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 marca 2011 r., sygn. II SA/Wa 1904/10

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Przemysław Szustakiewicz Sędzia WSA Andrzej Kołodziej (spraw.) Sędzia WSA Sławomir Antoniuk Protokolant starszy sekretarz sądowy Joanna Głowala po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 marca 2011 r. sprawy ze skargi W.P. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] września 2010 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną bojową oddala skargę

Uzasadnienie

Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] września 2010 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 i art. 268a ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), zwanej dalej k.p.a. oraz art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 i art. 18 ust. 5 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania, utrzymał w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji [...] z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] o cofnięciu W. P. pozwolenia na broń palną bojową do ochrony osobistej.

Organ rozpatrując przedmiotową sprawę ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 3 grudnia 2009 r. Komendant Wojewódzki Policji [...] wszczął

z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie cofnięcia W. P. pozwolenia na broń palną bojową do ochrony osobistej w związku z informacją, że został on skazany prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego [...] z dnia [...] r., sygn. akt [...] za popełnienie przestępstwa z art. 177 § 2 kk (przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji) oraz z dnia [...] r., sygn. akt [...] za popełnienie przestępstwa z art. 244 kk (przeciwko wymiarowi sprawiedliwości). Ponadto podał, że wyżej wymieniony nie wykonał ustawowego obowiązku przedstawienia aktualnych orzeczeń lekarskiego i psychologicznego stwierdzających, że może on dysponować bronią palną.

Biorąc powyższe pod uwagę organ I instancji uznał, że ustalenia te w pełni pozwalają na zakwalifikowanie strony do kategorii osób, co do których istnieje obawa, że mogą użyć broni w celach sprzecznych z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego i na podstawie art. 20 i art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 i art.