Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 lutego 2011 r., sygn. V SA/Wa 1081/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Beata Krajewska, Sędzia WSA - Krystyna Madalińska - Urbaniak, Sędzia WSA - Jarosław Stopczyński (spr.), Protokolant st. sekr. sąd. - Monika Włochińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 lutego 2011 r. sprawy ze skargi D. B. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy nadania uprawnień kombatanckich oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] września 2005r. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odmówił Pani D. B. przyznania uprawnień kombatanckich z tytułu pobytu w obozie hitlerowskim w [...] w listopadzie 1940 r. Jako podstawę rozstrzygnięcia wskazał art. 4 ust. 1 pkt 1 lit b oraz art. 22 ust. 1 ustawy z 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 2002 r. Nr 42 poz. 371 ze zmianami).

Skarżąca wskazała, że w listopadzie1940 roku jako 4-letnie dziecko wraz z rodziną i innymi okolicznymi mieszkańcami z powiatu [...] zostali umieszczeni w obozie w [...] na kilka dni i następnie wywiezieni do powiatu [...], gdzie jej rodzice pracowali u gospodarzy niemieckich, skąd po niedługim czasie uciekli z powrotem w swoje strony rodzinne.

Organ w decyzji pierwszoinstancyjnej uznał, że pobyt w obozie w [...] nie stanowił o spełnieniu kryterium, o jakim mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 lit b ustawy o kombatantach. W swoich ustaleniach oparł się na opracowaniu monograficznym A. D. "Martyrologia społeczeństwa powiatu [...] w latach wojny i okupacji 1939-1945", [...] 1995. Z opracowania tego wynikało, że wysiedlenie nastąpiło w czerwcu 1940 r. podczas gdy skarżąca i powołani przez nią świadkowie jako termin wysiedlenia podali listopad 1940 roku, dlatego też organ uznał twierdzenia skarżącej za niewiarygodne,