Wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 lutego 2011 r., sygn. III SA/Wa 1694/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Jolanta Sokołowska (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Marek Kraus, Sędzia WSA Anna Wesołowska, Protokolant Robert Powojski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 lutego 2011 r. sprawy ze skargi R. S.A. Przedstawicielstwo w Polsce na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty podatku od towarów i usług za lipiec 2005 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz R. S.A. Przedstawicielstwo w Polsce kwotę 717 zł (słownie: siedemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] maja 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W., po rozpatrzeniu odwołania R. S.A. Przedstawicielstwo w Polsce utrzymał w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w W. określającą kwotę podatku od towarów i usług za lipiec 2005 r.

Z motywów zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu pierwszej instancji wynika, że Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w W. decyzją z dnia [...] lipca 2006 r. określił na rzecz Przedstawicielstwa kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy podatnika w wysokości 0 zł, określił zobowiązanie podatkowe w wysokości 25.070,00 zł oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za lipiec 2005 r. w kwocie 50.981 zł.

Dyrektor Izby Skarbowej w W., po rozpatrzeniu odwołania, decyzją z dnia [...] stycznia 2007 r. uchylił decyzję organu podatkowego pierwszej instancji w części ustalającej dodatkowe zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług, a w pozostałej części decyzję utrzymał w mocy. Organ odwoławczy podkreślił, iż w przypadku przedstawicielstwa zagranicznej osoby prawnej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej nie można mówić, iż jest ono samodzielnym podatnikiem podatku od towarów i usług, nawet mimo tego, iż zostało zarejestrowane jako podatnik VAT i uzyskało numer identyfikacji podatkowej. Według organu odwoławczego, przedstawicielstwo nie prowadzi działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, zatem nie może być podatnikiem podatku od towarów i usług. Tym samym Przedstawicielstwu nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony w ramach postanowień art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej jako "ustawa o VAT "). Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej uznał, iż ponieważ Przedstawicielstwo nie jest podatnikiem VAT, to nie mają do niego zastosowania przepisy określające sankcję podatkową z art. 109 ustawy o VAT.