Wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 lutego 2011 r., sygn. II SA/Wa 1717/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Góraj, Sędziowie WSA Iwona Dąbrowska (spr.), Jacek Fronczyk, Protokolant spec. Marek Kozłowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 lutego 2011 r. sprawy ze skargi L. D. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia specjalnego - oddala skargę

Uzasadnienie

Prezes Rady Ministrów decyzją z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] utrzymał w mocy swoją decyzję podjętą w dniu [...] lipca 2010 r. nr [...], odmawiającą L. D. przyznania renty specjalnej.

W uzasadnieniu organ podniósł, że zgodnie z art. 82 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2009 r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.), przyznanie świadczenia jest możliwe w szczególnie uzasadnionych przypadkach. Przepis ten nie precyzuje warunków, jakie powinny być spełnione, aby renta lub emerytura mogła być przyznana w trybie tego przepisu. Organ wskazał, iż przy rozpatrywaniu wniosków o przyznanie świadczeń specjalnych każdy wniosek jest oceniany i rozpatrywany pod kątem występowania okoliczności mogących uzasadniać potraktowanie sprawy w sposób szczególny. Organ, powołując się na orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 października 2006 r., sygn. akt P 38/05, wskazał, że świadczenie specjalne może być przyznane osobie legitymującej się wybitnymi, niepowtarzalnymi zasługami i osiągnięciami w jakiejś dziedzinie np. zawodowej, artystycznej, sportowej czy politycznej oraz w przypadku zaistnienia nadzwyczajnych zdarzeń losowych. Dodatkowo organ podniósł, że bierze pod uwagę trudną sytuację bytową wnioskodawcy, jednak nie stanowi ona jedynego kryterium przyznawania świadczeń.