Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 20 stycznia 2011 r., sygn. II SA/Po 779/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak Sędziowie Sędzia WSA Elwira Brychcy Sędzia WSA Jakub Zieliński (spr.) Protokolant St. sekretarz sąd. Joanna Wieczorkiewicz-Skoczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 stycznia 2011 r. sprawy ze skargi H. B. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] 2010 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] 2010 r. Nr [...], II. zasądza od Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na rzecz skarżącej kwotę 100 zł (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych, III. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana. /-/ J. Zieliński /-/ D. Rzyminiak-Owczarczak /-/ E. Brychcy

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] 2010 r. wydaną na podstawie art. 1 pkt 2 i art. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonych w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. nr 87, poz. 395 z późn. zm. dalej: Ustawa) w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 grudnia 2009 r. sygn. akt K 49/07, Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odmówił H. B. przyznania świadczenia pieniężnego określonego w ww. ustawie.

Uzasadniając swoje rozstrzygniecie organ wyjaśnił, iż zgodnie z treścią art. 2 pkt 2 lit. a Ustawy represją jest deportacja (wywiezienie) do pracy na okres co najmniej 6 miesięcy z terytorium państwa polskiego, w jego granicach sprzed dnia 1 września 1939 r., na terytorium III Rzeszy i terenów przez nią okupowanych w okresie wojny w latach 1939-1945. Wyrokiem z dnia 16 grudnia 2009 r. sygn. akt K 49/07 (Dz. U. z dnia 3 grudnia 2009 r., nr 220, poz. 1734) Trybunał Konstytucyjny stwierdził niezgodność art. 2 pkt 2 ustawy, w zakresie w jakim pomija przesłankę deportacji do pracy przymusowej w granicach przedwojennego państwa polskiego, z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP. Organ zaznaczył, że Trybunał w swoim orzeczeniu nie miał zastrzeżeń co do zasady, iż świadczenia o których mowa w ustawie przysługują tylko tym osobom, których obowiązek pracy przymusowej przybierał szczególnie dotkliwą formę, tzn. był związany z przymusową zmianą miejsca pobytu oraz z "wyrwaniem" z dotychczasowego środowiska.