Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Łodzi z dnia 18 stycznia 2011 r., sygn. I SA/Łd 1401/10

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Bartosz Wojciechowski Sędziowie: Sędzia NSA Teresa Porczyńska Sędzia WSA Cezary Koziński (spr.) Protokolant: asystent sędziego Marta Aftowicz-Korlińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 stycznia 2011 roku sprawy ze skargi P. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2010 rok oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. Burmistrz Miasta T. umorzył postępowanie w sprawie ustalenia P. L. wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2010 r. ze względu na bezprzedmiotowość tego postępowania. W uzasadnieniu organ wskazał, że wszczęcie postępowania nastąpiło na skutek złożenia przez stronę skarżącą informacji w sprawie podatku od nieruchomości za 2010 r., w której zadeklarowano do opodatkowania budowle o wartości 24.156 zł, wskazując jako miejsce ich położenia bazar "A" w T.. Organ podniósł, że w toku postępowania należało zweryfikować, czy strona, składając informację w sprawie podatku od nieruchomości, była do tego zobowiązana oraz czy istniał przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości a skarżący jest podatnikiem tego podatku. Na podstawie zebranego materiału dowodowego organ I instancji powołując się na treść art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) i art. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tj. Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm., dalej jako u.p.o.l.) stwierdził, że P. L.nie jest podatnikiem podatku od nieruchomości. Nie figuruje w ewidencji gruntów i budynków oraz nie jest także posiadaczem samoistnym budowli nie związanej trwale z gruntem w postaci przenośnego pawilonu handlowego.

W odwołaniu od powyższej decyzji strona skarżąca zarzuciła naruszenie m.in. art. 3 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. polegające na nieuzasadnionej odmowie przyznania statusu podatnika podatku od nieruchomości. Zdaniem strony skarżącej organ pierwszej instancji błędnie przyjął, że przenośny pawilon handlowy, jako tymczasowy obiekt budowlany, nie mieści się w pojęciu budynków lub budowli, podlegających opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00