Wyrok WSA w Lublinie z dnia 26 stycznia 2011 r., sygn. II SA/Lu 430/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Dudek, Sędziowie Sędzia NSA Krystyna Sidor, Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska (sprawozdawca), Protokolant Stażysta Paulina Gąsławska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 26 stycznia 2011 r. sprawy ze skargi T. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego I. oddala skargę; II. przyznaje [...] P. P. od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie) kwotę 292,80 (dwieście dziewięćdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt groszy) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, w tym 52,80 (pięćdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt groszy), należnego podatku od towarów i usług

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją organ I instancji odmówił przyznania T. W. zasiłku okresowego z przeznaczeniem na opłacenie usług opiekuńczych w okresie od 1 lipca 2009 r. do 15 listopada 2009 r.

Odwołanie od decyzji złożyła T. W., która stwierdza, że organ nie wziął pod uwagę pkt 6 orzeczenia o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności z dnia 24 września 2008 r., podnosząc, że nie wziął pod uwagę całego zakresu wymienionego w tym punkcie. Wskazuje, że osoby drugie pomagały jej od 1 lipca do 31 grudnia 2009 r. "na czarno". Nie brała udziału w trybie odwoławczym w sprawie usług opiekuńczych. Podnosi, że OPS w N. nie wykonywał zaleceń decyzji SK0.41/3851/0S/2009, naruszył ustawę o danych osobowych i art. 100, art. 119 ust. 2 pkt 5 ustawy o pomocy społecznej. Podkreśla, że z dowodów datowanych na 18 czerwca i 14 lipca 2010 r.(wizyty u lekarzy) wynika bardzo zły i ciężki stan zdrowia.

Niniejsza sprawa była rozpatrywana przez Kolegium trzykrotnie. Wcześniej rozpatrując odwołanie Z. W. pełnomocnika T. W. od decyzji z dnia 3 sierpnia 2009 r. Nr OPS/8123/731/12-2/09 w przedmiocie odmowy przyznania pomocy w formie zasiłku okresowego z przeznaczeniem na opłacenie usług opiekuńczych w okresie od 1 lipca 2009 r. Kolegium decyzją Nr SK0.41/2516/0S/2009 z dnia 11 września 2009 r., uchyliło zaskarżoną ww. w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji. Kolegium wskazało jakie uchybienia organ popełnił i jakie czynności winien przy ponownym rozpatrywaniu sprawy wykonać i na co zwrócić uwagę, aby decyzja nie naruszała prawa. Organ nie zastosował się do zaleceń Kolegium między innymi dotyczących rozpatrzenia wniosku o wyłączenie pracownika socjalnego. Strona podnosiła, że w dniu 4 sierpnia 2009 r. złożony został wniosek o wyłączenie pracownika socjalnego Hanny L. i dotyczył wyłącznie sprawy z wniosku z dnia 2 lipca 2009 r. Zarzuciła, że organ nie wydał postanowienia w przedmiocie wyłączenia, ponieważ decyzję doręczono po złożeniu wniosku o wyłączenie. Kolegium stwierdziło, że zarzut, iż organ winien rozpatrzyć wniosek złożony w dniu 4 sierpnia 2009 r. o wyłączenie pracownika socjalnego Hanny L., a więc po dacie wydania decyzji jest niezasadny, natomiast z powodu uchylenia decyzji i przekazania sprawy organowi do ponownego rozpatrzenia, winien on w pierwszej kolejności rozpatrzyć ten wniosek. Następnie w dniu 10 listopada 2009 r. organ wydał decyzję Nr OPS/8123/1159/28-0/09 również odmawiającą przyznania ww. pomocy, zaś Kolegium po rozpatrzeniu odwołania decyzją z dnia 31 grudnia 2009 r. Nr SK0.4113851/0S/2009 uchylając zaskarżoną decyzję w całości i przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji podkreśliło, że organ nie zastosował się do uwag zawartych w poprzedniej decyzji Kolegium a w szczególności Kolegium podniosło, iż uchybienie organu pomocy społecznej polegające na nierozpatrzeniu wniosku o wyłączenie pracownika organu jest tego rodzaju, że wymaga wyeliminowania z obrotu prawnego zaskarżonej decyzji i nie może zostać sanowane przez Kolegium poprzez podjęcie innego rozstrzygnięcia niż kasacyjne (w aktach sprawy nie było stosownego postanowienia rozstrzygającego ww. wniosek o wyłączenie).