Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 30 grudnia 2010 r., sygn. II SA/Ol 974/10

Dnia 30 grudnia 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Katarzyna Matczak (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Zbigniew Ślusarczyk Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Protokolant Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 grudnia 2010 roku sprawy ze skargi B. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji zatwierdzającej podział nieruchomości 1/ uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia 7 maja 2010 roku; 2/ orzeka, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia "[...]" Nr "[...]", Samorządowe Kolegium Odwoławcze, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 w związku z art. 127 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego, uchyliło własną decyzję z dnia "[...]" nr "[...]" w sprawie umorzenia postępowania i odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji Burmistrza Miasta z dnia "[...]" nr "[...]" zatwierdzającej podział nieruchomości oznaczonej nr 1/26 o powierzchni "[...]" położonej w A. przy ul. "[...]" w części dotyczącej sposobu wydzielenia działki o nr 1/30 o powierzchni "[...]" przeznaczonej pod zabudowę hotelową.

Powyższe rozstrzygnięcie zostało wydane w oparciu o następujące ustalenia faktyczne i oceny prawne:

Wnioskiem z 5 lutego 2007r. (data wpływu do organu) B.Z. wystąpił do Samorządowego Kolegium Odwoławczego o stwierdzenie nieważności decyzji Burmistrza Miasta z dnia "[...]" zatwierdzającej projekt podziału nieruchomości stanowiącej własność Gminy Miasta A., oznaczonej nr geodezyjnym 1/26 położonej przy ul. "[...]" w A. na trzy działki o nr: 1/29, 1/30 i 1/31 w części dotyczącej sposobu wydzielenia działki o nr 1/30 albo stwierdzenia wydania w tym zakresie części decyzji z rażącym naruszeniem prawa. Strona wyjaśniła, iż wraz z bratem A.Z. jest współwłaścielem działek o nr 1/9, 1/10, 1/11, które to działki przed II wojną światową zostały zakupione przez dziadka i pozostawały w przeznaczeniu pod luksusową zabudowę willową. Podał, iż po wojnie działki te zmieniły swoje oznaczenie oraz przeznaczenie wraz z graniczącą z nimi działką komunalną o nr 1/26, stając się "lasami i gruntami leśnymi" zgodnie z ewidencją gruntów. Dostęp do działek był zabezpieczony przez dwie drogi leśne będące własnością miasta A., przy czym ich charakter uległ zmianie na skutek wejścia w życie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w 2002 r. obejmującego część dzielnicy "[...]". Utworzony został kompleks ZH-1 obejmujący działki strony i część działki o nr 1/26 przeznaczając ten teren pod zabudowę hotelową. W ten sposób teren ten stał się ponownie terenem budowlanym, do którego wytyczono ulicę "[...]", do której doprowadzono media. W ocenie wnioskodawcy z uwagi na zapis art. 145 Kc oraz art. 93 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami wszystkie działki w tym kompleksie winny mieć zapewniony dostęp do drogi publicznej. Tymczasem dokonany skarżoną decyzją podział działki o nr 1/26 zlikwidował dwie drogi leśne, będące własnością miasta A. zapewniające dostęp do jego nieruchomości. Jedna z dróg leśnych weszła w skład nowego ciągu pieszego miejskiego bulwaru, druga zaś została włączona w skład wydzielonej działki o nr 1/30 i zbyta. W ten sposób decyzja podziałowa Burmistrza pozbawiła jakiegokolwiek dostępu jego nieruchomości do drogi publicznej ul. "[...]". Taka decyzja podziałowa stanowi rażące naruszenie art. 93 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, co winno skutkować na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 Kpa stwierdzenie jej nieważności. Pozbawienie nieruchomości dostępu do drogi publicznej godzi bowiem w prawo własności chronione art. 21 i art. 64 Konstytucji RP oraz art. 1 Pierwszego Protokołu do Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i Podstawowych Wolności. Fakt zbycia wydzielonej nieruchomości 1/30 skutkuje potrzebą rozważenia, czy możliwe jest stwierdzenie nieważności decyzji podziałowej we wskazanym zakresie, czy też jedynie stwierdzenie, iż wydana została z naruszeniem prawa, gdyż wywołała nieodwracalne skutki prawne.