Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 2 grudnia 2010 r., sygn. I SA/Gl 806/10

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Winiarski (spr.), Sędzia NSA Eugeniusz Christ, Sędzia WSA Grzegorz Granieczny, Protokolant Paulina Kowalczyk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi A S.A. w W. na interpretację Ministra Finansów z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) uchyla zaskarżoną interpretację, 2) zasądza od Ministra Finansów na rzecz strony skarżącej kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

1. W dniu 5 stycznia 2010r. wpłynął do organu interpretacyjnego wniosek A S.A. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty w środkach obrotowych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności bankowej Bank zawiera umowy factoringu na podstawie których udziela finansowania podmiotom gospodarczym (dalej: Klient) w związku z prowadzoną przez te podmioty działalnością w oparciu o przedstawiane faktury dokumentujące dokonaną sprzedaż, z których to faktur wynikają niewymagalne wierzytelności tych podmiotów wobec ich kontrahentów. Przy prowadzeniu działalności factoringowej Bank dokonuje weryfikacji kredytowej Klienta - podmiotu gospodarczego z którym zawiera umowę factoringu oraz wystawianych przez ten podmiot faktur sprzedażowych i wynikających z tych faktur wierzytelności, jak również kontrahenta Klienta (dalej: Kontrahent) bazując na dodatkowych weryfikacjach specjalistycznych firm ubezpieczeniowych.

Stosunek prawny pomiędzy Bankiem a Klientem kształtowany jest przez umowę, Regulamin świadczenia usług factoringowych (dalej: Regulamin), zabezpieczenia do umowy w tym weksel własny, umowę kaucji, oświadczenia i deklaracje Klienta, przeniesienie praw do rachunku, inne. W ramach świadczonych przez Bank usług factoringowych zawierane są różnego rodzaju umowy factoringowe na tzw. factoring pełny, niepełny, dla jednostek samorządu terytorialnego oraz dla dostawców w ramach których Bank finansuje Klienta ponosząc równocześnie ryzyko wynikające z faktur przestawianych do wykupu w ramach umowy factoringu. Lista kontrahentów jest każdorazowo przestawiana, uzupełniana i aktualizowana przez Klienta. Niemniej jednak część zawartych przez Bank umów factoringowych prowadzi do powstania strat w środkach obrotowych. Występowanie strat w środkach obrotowych jest związane z tym, że pewien odsetek zarówno Klientów jak i Kontrahentów doprowadza do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, tj. udzielenia przez Bank finansowania w sytuacji, gdy przedstawione w ramach umowy dane są niezgodne ze stanem rzeczywistym. Dla pewnego odsetka tych przypadków Bank nie jest w stanie wyegzekwować należnych środków i tym samym ponosi stratę w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 31 ustawy o rachunkowości (ustawa Rach) oraz innych przepisów prawa bilansowego i bankowego. Strata to dotyczy środków (aktywów) obrotowych (art. 3 ust. 1 pkt 18 ustawy Rach). Bank jako instytucja zaufania publicznego w ramach najwyższych standardów profesjonalnego prowadzenia działalności bankowej podejmuje ze swojej strony działania zmierzające do tego aby: