Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 17 listopada 2010 r., sygn. II SA/Gl 434/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Rafał Wolnik, Sędziowie Sędzia WSA Iwona Bogucka,, Sędzia WSA Włodzimierz Kubik (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Ewa Jędrasik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 listopada 2010 r. sprawy ze skargi P.G. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zarzutów dotyczących postępowania egzekucyjnego w sprawie rozbiórki części obiektu budowlanego oddala skargę.

Uzasadnienie

Upomnieniem z dnia [...]r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w W.( dalej PINB) wezwał aktualnie skarżącego P. G. do doprowadzenia wykonanych robót budowlanych w budynku przy ul. [...] w W. do stanu zgodnego z prawem. W szczególności zaś wezwał on do dobrowolnego wykonania, w terminie 7 dni, rozbiórki płyty tarasowej w pasie o szerokości 2,80 m od linii granicznej z działką sąsiadów A. i M. P. . Piśmie tym wskazano, że obowiązek ten został nałożony decyzją PINB z dnia [...]r., nr [...]. Jednocześnie organ pouczył zobowiązanego, że w przypadku niewykonania obowiązku zostanie wszczęte przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne i zastosowana kara finansowa w celu przymuszenia.

Wobec niewykonania w zakreślonym terminie opisanego obowiązku PINB sporządził w dniu [...]r. tytuł wykonawczy nr [...], który opatrzył klauzulą o skierowaniu go do egzekucji. Następnie postanowieniem z dnia [...] r., nr [...], PINB nałożył na zobowiązanego P. G. grzywnę w celu przymuszenia w wysokości 10 000 zł oraz nakazał uiszczenie tej grzywny w terminie 60 dni od dnia doręczenia postanowienia pod rygorem jej ściągnięcia w trybie egzekucji należności pieniężnych. Tytuł egzekucyjny wraz z postanowieniem o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia doręczono skarżącemu w dniu [...]r.

Pismem z dnia [...]r. zobowiązany wniósł zarzuty w sprawie sposobu prowadzenia przez organ egzekucji. Zarzucił zastosowanie zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego oraz niewykonalność egzekwowanego obowiązku. Ponadto zobowiązany wniósł na podstawie art. 35 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji ( Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm. - dalej w skrócie u.p.e.a. ) o wstrzymanie czynności egzekucyjnych do czasu rozpoznania zarzutów. Uzasadniając wniesione zarzuty podniósł, że nałożona grzywna jest znacznie wyższa niż wartość egzekwowanego obowiązku i nie uwzględnia jego możliwości finansowych. Organ nie wyjaśnił także przesłanek na jakich się oparł organ ustalając maksymalną wysokość grzywny, co oznacza całkowitą dowolność w posługiwaniu się tym środkiem egzekucyjnym. Zastosowany środek powinien bowiem z jednej strony zapewniać efektywność egzekucji, a z drugiej strony być jak najmniej dolegliwym dla zobowiązanego. Ustalając wysokość nałożonej grzywny organ nie sprawdził także, że zobowiązany złożył wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji w części, która nie została uchylona wyrokiem WSA.