Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 3 listopada 2010 r., sygn. I SA/Gl 605/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Przemysław Dumana, Sędziowie WSA Wojciech Organiściak (spr.), Bożena Suleja, Protokolant Izabela Maj - Dziubańska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 listopada 2010 r. sprawy ze skargi A S.A. w G. na interpretację Ministra Finansów z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w K. działając w imieniu Ministra Finansów na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm. dalej Ordynacja podatkowa) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r., w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.), w indywidualnej interpretacji z dnia [...] (Nr [...]) stwierdził, że stanowisko A "A" S.A. w G. (dalej zwana wnioskodawcą lub spółką), przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych m. in. w zakresie opodatkowania umorzonych należności czynszowych w sytuacji, gdy prowadzona egzekucja komornicza przeciwko najemcy o zapłatę ww. należności zakończyła się umorzeniem wobec jej bezskuteczności - jest nieprawidłowe.

Przedmiotowe postępowanie zostało zainicjowane w dniu 2 listopada 2009 r., kiedy to do organu interpretacyjnego wpłynął wniosek spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m. in. w zakresie opodatkowania umorzonych należności czynszowych w sytuacji, gdy prowadzona egzekucja komornicza przeciwko najemcy o zapłatę ww. należności zakończyła się umorzeniem wobec jej bezskuteczności. We wniosku podano, iż wnioskodawca (płatnik) jest właścicielem nieruchomości położonych w G. Na podstawie umowy najmu wnioskodawca wynajmuje lokale mieszkalne osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Najemcy niektórych lokali nie płacą czynszu. To doprowadza do wypowiedzenia umowy najmu, a następnie do wytoczenia powództwa o eksmisję, jak również powództwa o zapłatę wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z lokalu. We wniosku podano także, iż pomimo tego, że wyrok zapadły w niniejszej sprawie jest wyrokiem uwzględniającym powództwo, prowadzona egzekucja okazuje się być bezskuteczna. W pewnych sytuacjach wnioskodawca postanowił nie dochodzić należności posiadając wiedzę o złej kondycji finansowej dłużnika, a co za tym idzie o braku szans na skuteczną windykację. Przedstawiając stan sprawy wnioskodawca podawał także, iż lokale, o których mowa nie posiadają obecnie statusu mieszkań zakładowych, tj. nie są wynajmowane w związku ze stosunkiem pracy. W związku z powyższym wnioskodawca podjął decyzję aby w przyszłości nie dochodzić niniejszych roszczeń i umorzyć zaległość względem najemcy. Spółka wskazała także, iż wniosek dotyczy następujących stanów faktycznych: