Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 18 listopada 2010 r., sygn. II SA/Gd 30/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok Sędziowie: Sędzia WSA Mariola Jaroszewska (spr.) Sędzia NSA Jan Jędrkowiak Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Szczepkowska po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2010 r. na rozprawie sprawy ze skargi S. B. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 2 grudnia 2009 r., nr [...] w przedmiocie rozbiórki części obiektu budowlanego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 2 października 2009 r., nr [...], 2. określa, że decyzje wymienione w punkcie pierwszym wyroku nie mogą być wykonane, 3. zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz skarżącego S. B. kwotę 500 (pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia 2 grudnia 2009 r. Nr [...] utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 2 października 2009 r. nr [...], nakazującą Z. Z. wykonanie pod nadzorem osoby posiadającej uprawnienia budowlane rozbiórki części rozbudowanego budynku mieszkalnego na działce nr [...] (poprzednio nr [...]) w obrębie ewidencyjnym nr 2 przy ulicy Mjr. H. D. "H.", do poziomu stropu nad I piętrem.

Decyzja PWINB została wydana na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz. U. Nr 98 poz.1071 z 2000 r.) oraz art. 51 ust. 1 pkt 1, art. 80 ust. 2 pkt 2 i art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2000 r., Nr 106 poz.1126, z późn. zm.).

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ nadzoru budowlanego II instancji wskazał, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku prawomocnym wyrokiem z dnia 8 lutego 2006 r., sygn. akt II SA/Gd 1506/03 uchylił decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 1 października 2003 r. Nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 11 lipca 2003 r. Nr [...] (wydaną na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane w brzmieniu obowiązującym od dnia 11 lipca 2003 r.) w części nakładającej na Z. Z. obowiązek sporządzenia i przedstawienia, w wyznaczonym terminie, projektu budowlanego zamiennego, uwzględniającego zmiany wynikające z dotychczas wykonanych robót budowlanych, polegających na rozbudowie budynku mieszkalnego na działce nr [...] przy ul. D. 11 w S. G., w tym projektowane rozwiązanie klatki schodowej umożliwiającej dostęp do ostatniej kondygnacji - oraz uchylającą zaskarżoną decyzję w części dotyczącej terminu wykonania obowiązku i wyznaczającą nowy termin. Jak twierdzi PWINB, w uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, iż organy obydwu instancji trafnie uznały roboty budowlane przy rozbudowie budynku mieszkalnego na działce nr [...] przy ul. D. 11 w S. G. za prowadzone w sposób istotnie odbiegający od ustaleń i warunków określonych w pozwoleniu na budowę: "przez zmianę wykonania wejść do budynku na wyższe kondygnacje, co zmienia obrys budynku, jak i jego architekturę". Sąd stwierdził jednak, że organ I instancji nieprawidłowo zastosował art. 51 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane w brzmieniu obowiązującym od dnia wejścia w życie ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o zmianie ustawy Prawo budowlane oraz niektórych ustaw (Dz. U. z 2003 r., Nr 80, poz. 718), t.j. od 11 lipca 2003 r. Organ powinien zastosować art. 51 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego w brzmieniu sprzed tej zmiany, który nie przewidywał możliwości nałożenia na inwestora obowiązku sporządzenia i przedstawienia projektu budowlanego zamiennego, a obowiązek sporządzenia takiego projektu nie mieści się w pojęciu czynności zmierzających do doprowadzenia wykonywanych robót do stanu zgodnego z prawem i uzyskania pozwolenia na ich wznowienie. Nałożenie obowiązku wykonania robót budowlanych powinno być poprzedzone przeprowadzeniem postępowania dowodowego, w którym należało zgromadzić materiał w postaci np. orzeczenia technicznego, z którego wynikałoby zalecenie dokonania konkretnych czynności. Organ nadzoru budowlanego powinien szczegółowo ustosunkować się również do zarzutu sprzeczności inwestycji z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i pouczyć uczestników podnoszących taki zarzut o uregulowaniach prawnych w tym zakresie.