Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 października 2010 r., sygn. I SA/Wa 1509/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Skiba po rozpoznaniu w dniu 8 października 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skarg Miasta W. , A. M. i R. M. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2009 roku nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu ; 3. zasądza od Ministra Infrastruktury na rzecz skarżących A. M. i R. M. solidarnie kwotę [...] ([...] złotych) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego 4. zasądza od Ministra Infrastruktury na rzecz skarżącego Miasta W. kwotę [...] ([...] tysięcy) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] orzekającą o ustaleniu odszkodowania w łącznej wysokości [...] zł na rzecz A. i R. M. w tym: [...] zł za przejęcie z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa prawa własności nieruchomości położonej w W. w Dzielnicy W., obręb [...], oznaczonej jako działka nr [...] o pow. [...] ha stanowiącej uprzednio własność A. i R. M. oraz [...] zł na podstawie art. 18 ust. 1 f ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania I realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. Nr 193 poz. 1194 ze zm.).

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ wskazał, że z godnie z art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych nieruchomości wydzielone liniami rozgraniczającymi teren, o których mowa w ust. 2 (linie podziału nieruchomości), stają się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych z dniem, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi stała się ostateczna, za odszkodowaniem ustalonym przez wojewodę w odrębnej decyzji, o której mowa w art. 18 i 18 a. W myśl art. 134 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261 poz. 2603 ze zm.) podstawę ustalenia wysokości odszkodowania stanowi, z zastrzeżeniem art. 135, wartość rynkową nieruchomości. Operat szacunkowy sporządzony dla potrzeb postępowania w sprawie odszkodowania za nieruchomość przeznaczoną pod inwestycję drogową powinien odpowiadać przepisowi art. 36 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. 2004 r. Nr 207 poz. 2109) obliguje rzeczoznawcę przy szacowaniu wartości nieruchomości do brania w pierwszej kolejności pod uwagę cen transakcyjnych uzyskiwanych przy sprzedaży gruntów przeznaczonych lub zajętych pod drogi publiczne, jeżeli tego rodzaju rynek na danym lub podobnym obszarze zastał wykreowany. Natomiast jeżeli analiza badanego rynku wykaże brak transakcji nieruchomości nabywanych w celu realizacji inwestycji drogowych istnieje możliwość zastosowania przez rzeczoznawcę majątkowego § 36 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów. Dla potrzeb ustalenia odszkodowania sporządzony w dniu 13 marca 2010 r. operat szacunkowy określający wartość nieruchomości położonej w Dzielnicy W. m. W., obręb [...], oznaczonej jako działka nr [...] o pow. [...] ha. Wartość nieruchomości została określona na łączną kwotę [...] zł. Rzeczoznawca majątkowy wyceniając grunt zastosował podejście porównawcze, metodę korygowania ceny średniej. Rzeczoznawca ustala, ze na terenie Dzielnicy W. zanotowano kilkadziesiąt transakcji dotyczących sprzedaży gruntów przeznaczonych pod drogi publiczne. Dotyczyły one gruntów przeznaczonych pod budowę południowej obwodnicy m. W., a także pod budowę drogi ekspresowej [...]. Żadna jednak z tych transakcji nie dotyczyła nieruchomości usytuowanych bezpośrednio przy dużej arterii komunikacyjnej, czy przy skrzyżowaniu takich dróg, w terenie dobrze zainwestowany. W związku z tym, z uwagi na znaczną różnicę w lokalizacji nieruchomości przeznaczonych pod drogi o znanych cenach transakcyjnych i nieruchomości szacowanych nie uwzględniono tych transakcji. W analizie porównawczej uwzględniono transakcje dotyczące gruntów, z których wydzielono działkę przeznaczoną pod drogę. Biegła uznała bowiem, że na przestrzeni dwóch ostatnich lat nie zanotowano na rynku nieruchomości podobnych do wycenianych działek przeznaczonych pod drogi, a zatem zastosowano § 36 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r.