Wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 października 2010 r., sygn. IV SA/Wa 1159/10

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Góra-Błaszczykowska, Sędziowie Sędzia WSA Krystyna Napiórkowska (spr.), Sędzia WSA Anna Szymańska, Protokolant Agnieszka Olszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 października 2010 r. sprawy ze skargi I. W. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy - oddala skargę

Uzasadnienie

Postanowieniem z [...] maja 2010 r. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego uchylił postanowienie Miejskiego Konserwatora Zabytków w G. z [...] grudnia 2009 r. wydane z upoważnienia Prezydenta Miasta G. uzgadniające projekt decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie w środkowej części parceli wielorodzinnego budynku mieszkalnego o trzech kondygnacjach wraz z garażami w części parteru, a także nowego zagospodarowania terenu poprzez urządzenie parkingu, dróg wewnętrznych i wprowadzenie elementów małej architektury przy ul. [...] na terenie działki nr [...], arkusz [...] w G. Uchylając postanowienie organu I instancji w całości, Minister odmówił uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy dla ww. inwestycji.

Uzasadniając swoje stanowisko Minister wskazał następujący stan faktyczny i prawny sprawy.

W postanowieniu z [...] grudnia 2009 r. Miejski Konserwator Zabytków w G. stwierdził, że prace, o których mowa w projekcie decyzji o warunkach zabudowy nie wpłyną negatywnie na zachowane historyczne wartości przestrzenno-architektoniczne oraz kulturowe zabytkowego otoczenia. Na działce nr [...] od strony ulicy [...] znajduje się już kamienica z początku XX wieku o cechach wczesnomodernistycznych, która wraz z analogicznymi kamienicami o numerach [...] i [...] (położonymi na działkach [...] i [...]) tworzy zabudowę zwartą, podobnie jak kamienice w sąsiedztwie oznaczone numerami [...] i [...] (działki [...] i [...]). Zwarte bryły wysokich (...) kamienic usytuowanych w części frontowych wyszczególnionych parceli w znacznym stopniu ograniczają percepcję od strony ulicy [...] wnętrz tych nieruchomości.