Postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 15 października 2010 r., sygn. I SA/Po 565/10

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Małek (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Tadeusz Geremek Sędzia WSA Katarzyna Wolna - Kubicka Protokolant st. sekr. sąd. Kamila Kozłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 07 października 2010r. sprawy ze skargi "A" S.A. w Z. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego O.Z. w Poznaniu z dnia 26 listopada 2002r., sygn. akt I SA/Po 237/01 w sprawie ze skargi "A" S.A. w Z. na decyzję Izby Skarbowej z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za lipiec 1995r. postanawia: umorzyć postępowanie w sprawie ze skargi o wznowienie postępowania sądowego /-/K. Wolna - Kubicka /-/St. Małek /-/T. Geremek

Uzasadnienie

Izba Skarbowa w Z.G. decyzjami z [...] nr [...] - [...], skierowanymi do "A" S.A., w wyniku odwołania od decyzji Pierwszego Urzędu Skarbowego w Z.G. z 25 września 2000r., orzekł w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od lipca do grudnia 1995r.

Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu postanowieniami z 26 listopada 2002r. (I SA/Po 237/01 - 242/01), wobec cofnięcia przez "A" S.A. skargi na decyzje z [...], umorzył postępowanie.

"A" zwróciło się w dniu 8 stycznia 2001r. do Ministra Finansów o stwierdzenie nieważności ostatecznych decyzji Izby Skarbowej z [...].

Minister Finansów decyzjami z [...] (nr [...], [...], [...]) oraz z [...] (nr [...], [...], [...]) odmówił stwierdzenia nieważności powyższych decyzji Izby z [...].

W wyniku odwołania Minister Finansów decyzjami z [...] i [...] utrzymał w mocy decyzje odmawiające stwierdzenia nieważności.

Po rozpoznaniu skargi, Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 13 lutego 2002r. (III SA 2927/01) uchylił decyzje Ministra utrzymujące w mocy decyzje odmawiające stwierdzenia nieważności.

W związku z powyższym, Minister Finansów decyzją z [...] nr [...], uchylił swoje decyzje z [...] i [...] i stwierdził nieważność decyzji ostatecznych Izby Skarbowej z [...].