Wyrok WSA w Łodzi z dnia 4 października 2010 r., sygn. I SA/Łd 596/10

Dnia 4 października 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiktor Jarzębowski (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Bożena Kasprzak Sędzia WSA Bartosz Wojciechowski Protokolant: Asystent sędziego Paweł Pijewski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 października 2010 roku sprawy ze skargi A. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za grudzień 2003 roku oraz styczeń, luty, marzec i kwiecień 2004 roku oddala skargę

Uzasadnienie

I SA/ŁD 596/10

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. z dnia [...] w sprawie określenia A.C. zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za grudzień 2003 r. w wysokości 1.190 zł, za styczeń 2004 r. w wysokości 1.671 zł, za luty 2004 r. w wysokości 2.354 zł, za marzec 2004 r. w wysokości 3.804 zł, za kwiecień 2004 r. w wysokości 2.968 zł.

Podstawą decyzji były następujące ustalenia i wnioski.

W wyniku kontroli przeprowadzonej przez pracowników Urzędu Skarbowego w Z. dotyczącej prawidłowości rozliczania podatku od towarów i usług za grudzień 2003 r. - kwiecień 2004 r. stwierdzono, że A. C. zawyżył podatek naliczony w związku z ujęciem w ewidencji i deklaracji VAT-7 faktur, które nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych wystawionych przez A, oraz firmę B Spółka z o.o.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Z. w dniu [...] wydał decyzję Nr [...] określającą zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za grudzień 2003 r. w wysokości 1.190 zł, za styczeń 2004 r. w wysokości 1.671 zł, za luty 2004 r. w wysokości 2.354 zł, za marzec 2004 r. w wysokości 3.804 zł, za kwiecień 2004 r. w wysokości 2.968 zł.

Pismem z dnia 13 października 2008 r. podatnik złożył odwołanie od ww. decyzji do Dyrektora Izby Skarbowej w Ł., wnosząc o uchylenie decyzji organu I instancji i umorzenie postępowania w sprawie. Podatnik zakwestionował twierdzenia organu podatkowego dotyczące braku rzeczywistego obrotu paliwem. W jego ocenie ustalenia organu podatkowego I instancji potwierdzają, że oba podmioty sprzedające paliwo na jego rzecz były zarejestrowanymi podatnikami VAT, co uprawnia nabywcę do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez ww. podmioty. Wskazał przy tym, że materiał dowodowy zgromadzony w sprawie to przede wszystkim protokoły przesłuchań podejrzanych oraz świadków dokonanych przez prokuratorów, funkcjonariuszy CBS oraz pracowników urzędów skarbowych w toku prowadzonych postępowań. Podniósł także, iż nie brał udziału w prowadzonych przesłuchaniach, co spowodowało naruszenie zasad postępowania podatkowego, w tym zasady zaufania, prawdy obiektywnej oraz bezpośredniości.