Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 19 października 2010 r., sygn. III SA/Gl 1321/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach, Sędziowie Sędzia WSA Barbara Brandys-Kmiecik (spr.), Sędzia WSA Katarzyna Golat, Protokolant St. sekr. sąd. Anna Charchuła, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 października 2010 r. przy udziale - sprawy ze skargi J.F. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie przedawnienia należności celnych oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem o nr [...] z dnia [...] r. Dyrektor Izby Celnej w K., działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1, art. 239 ustawy Ordynacja Podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.), art. 262 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r.- Kodeks celny (t.j. Dz. U. z 2001 r. Nr 75 poz. 802 ze zm.), art. 26 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - przepisy wprowadzające ustawę regulującą w zakresie uzupełniającym przepisy prawa wspólnotowego - Prawo celne (Dz. U. Nr 68 poz. 623), po rozpatrzeniu zażalenia J. F., na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w K. nr [...] z dnia [...] r. odmawiające wszczęcia postępowania o stwierdzenie, że należności celne wynikające z decyzji Dyrektora Urzędu Celnego w C. o nr [...] z dnia [...] r. oraz z dnia [...] r. o nr [...] r., [...],[...] i nr [...] z dnia [...] 2001 r. uległy przedawnieniu - utrzymał w mocy decyzję I instancji.

W uzasadnieniu przedstawiono dotychczasowy przebieg postępowania oraz argumentację prawną. Podkreślono, że po rozpatrzeniu pierwotnych wniosków J. F. z dnia [...] 2007 r., [...] 2007 r. oraz z dnia [...] 2008 r. dot. potwierdzenia, iż dług celny wygasł w skutek przedawnienia decyzją nr [...] z dnia [...] r. - Dyrektor Izby Celnej w K. umorzył postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia długu celnego określonego w decyzjach o nr [...] z dnia [...] r. oraz z dnia [...] r. o nr [...],[...],[...] i o nr [...] z dnia [...] 2001 r. W uzasadnieniu tychże rozstrzygnięć organ powołując się na art. 242 § 4 Kodeksu celnego wyjaśnił, że kwot należności można dochodzić w ciągu 5 lat, licząc od dnia, w którym zostały zarejestrowane i przedawnienie podlega uwzględnieniu z urzędu, brak jest więc podstaw prawnych do wydania decyzji rozstrzygającej przedmiotową sprawę; co oznacza, że uprawnienia strony, wiążące się z przedawnieniem dochodzenia należności celnych, wynikają bezpośrednio z mocy prawa i podlegają uwzględnieniu z urzędu; nie zachodzi zatem potrzeba wydawania odrębnej decyzji organu celnego w przedmiocie przedawnienia, tym bardziej że wydawania tego rodzaju decyzji nie przewidują przepisy prawa materialnego.