Wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 września 2010 r., sygn. II SA/Wa 380/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Sławomir Antoniuk (spr.) Sędzia WSA Przemysław Szustakiewicz Sędzia WSA Eugeniusz Wasilewski Protokolant Arkadiusz Koziarski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 września 2010 r. sprawy ze skargi B. N. - przedstawicielki ustawowej małoletnich M., I. i B. N. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania renty w drodze wyjątku - oddala skargę

Uzasadnienie

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] odmawiającą przyznania małoletnim M., I. i B. N. renty rodzinnej w drodze wyjątku.

Z ustaleń organu i akt administracyjnych wynika następujący stan sprawy:

Wnioskiem z dnia 11 września 2009 r. B. N., działając jako przedstawiciel ustawowy małoletnich: M., I. i B. N., zwróciła się do Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (dalej ZUS) o przyznanie jej dzieciom w drodze wyjątku renty rodzinnej po zmarłym w dniu 8 września 2009 r. M. N. W uzasadnieniu wniosku wskazała, iż samotnie wychowuje trójkę dzieci, w tym córkę I. legitymującą się orzeczonym stopniem niepełnosprawności. Zamieszkuje na terenie objętym dużym bezrobociem. W związku z powyższym sytuacja materialna jej rodziny jest ciężka. Wnioskodawczyni podniosła nadto, iż zmarły ojciec dzieci nie legitymował się wymaganym stażem pracy z powodu wypadku, a następnie ciężkiej choroby, w następstwie której sam wymagał pomocy osób trzecich.

Decyzją z dnia [...] listopada 2009 r., wydaną na podstawie art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227), Prezes ZUS odmówił przyznania małoletnim dzieciom B. N. renty rodzinnej w drodze wyjątku. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ podniósł, że renta rodzinna jest świadczeniem pochodnym świadczenia, jakie przysługiwałoby osobie zmarłej, dlatego też w pierwszej kolejności rozpatrzeniu podlegało łączne spełnienie przesłanek wskazanych w ww. przepisie przez osobę zmarłą, a następnie przez wnioskodawczynię. W rozpoznawanej sprawie powołany przepis nie mógł być zastosowany, gdyż nie wykazano szczególnych okoliczności, które były powodem niespełnienia przez M. N. warunków do świadczenia ustawowego.