Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 8 września 2010 r., sygn. II SA/Rz 281/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Zbigniew Czarnik Sędziowie WSA Robert Sawuła /spr./ SO (del.) Ewa Partyka Protokolant st. sekr. sąd. Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólnoadministracyjnym na rozprawie w dniu 8 września 2010 r. sprawy ze skargi T. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Starosty [...] z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...].

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi T. L. jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego (dalej w skrócie: SKO) z [...] stycznia 2010 r. [...] utrzymująca w mocy decyzję Starosty z [...] listopada 2009 r. nr [...] o zatrzymaniu skarżącemu prawa jazdy kategorii A, B nr [...] wydanego przez Starostę [...] września 2002 r. na druku D [...]. W podstawie prawnej zaskarżonej decyzji przywołano dyspozycję art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. Nr 98 z 2000 r., poz. 1071 ze zm., zwana dalej k.p.a.) oraz art. 5 ust. 3 i 5 ustawy z 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. Nr 192, poz. 1378 ze zm., zwana dalej Ualim). Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że postępowanie w sprawie zostało wszczęte na wniosek Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w S. w którym wskazano, iż T. L. jest dłużnikiem alimentacyjnym w rozumieniu Ualim, wobec którego egzekucja okazała się bezskuteczna. Alimenty zostały zasądzone prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego w D. Dłużnikowi doręczono wezwanie do stawiennictwa oraz do złożenia oświadczenia majątkowego, a jednocześnie został on skutecznie pouczony o skutkach wynikających z art. 5 ust. 3 Ualim. Przytaczając brzmienie cyt. przepisu SKO wyeksponowało, iż przepis powyższy tworzy konstrukcję tzw. decyzji związanej, nakazującej właściwemu staroście wydanie decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy, w przypadku, gdy dłużnik alimentacyjny uniemożliwia przeprowadzenie wywiadu alimentacyjnego lub m.in. odmawia złożenia oświadczenia majątkowego. Z tych przyczyn podnoszone w odwołaniu T. L. elementy odnoszące się do jego sytuacji materialnej i osobistej nie mogły mieć, zdaniem organu odwoławczego, znaczenia przy ocenie decyzji organu I instancji. Co się tyczy podnoszonej także w odwołaniu kwestii niezgodności przepisów Ualim, wobec wcześniejszego orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego (TK) z 22 września 2009 r. P 46/07 (Dz. U. Nr 159, poz. 1261), SKO zauważyło, iż powyższe orzeczenie TK dotyczyło innej ustawy. Cyt. wyrokiem TK ocenił konstytucyjność ustawy z 22 kwietnia 2005 r. o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej (Dz. U. Nr 86, poz. 732 ze zm., zwanej dalej Ualim z 2005). Organ podkreślił, że związany jest obowiązującą ustawą i nie jest uprawniony do rozstrzygania wątpliwości konstytucyjnych odnośnie obowiązującego brzmienia Ualim, nawet przy zarzucie, że powtarza ono rozwiązania zawarte w Ualim z 2005, które zostały zakwestionowane przez TK. W konkluzji stwierdzono, że organ I instancji orzekając o zatrzymaniu prawa jazdy wobec uniemożliwienia przeprowadzenia wywiadu alimentacyjnego i złożenia oświadczenia alimentacyjnego nie naruszył prawa.