Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 8 września 2010 r., sygn. II SA/Bd 595/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz Sędziowie: Sędzia WSA Anna Klotz Sędzia NSA Wiesław Czerwiński (spr.) Protokolant Katarzyna Korycka po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 8 września 2010 r. sprawy ze skargi P. R. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie świadczenia pieniężnego z tytułu pracy przymusowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] nr [...] wydaną po ponownym rozpoznaniu sprawy w oparciu o art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 k.p.a. oraz art. 2 pkt 2a, art. 3 ust. 1 i art. 4 ust. 1, 2, 4 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i ZSRR (Dz. U. Nr 87, poz. 395 ze zm.), Kierownik Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] nr [...], odmawiającą przyznania P. R. świadczenia pieniężnego określonego w wyżej wskazanej ustawie.

W wydanej w pierwszej instancji decyzji Kierownik Urzędu, powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 grudnia 2009 r., sygn. akt K 49/07, wskazał, iż niezbędnym warunkiem uzyskania prawa do świadczenia pieniężnego określonego w ustawie jest udowodnienie wykonywania pracy przymusowej połączonej z wysiedleniem (wyrwaniem) z dotychczasowego środowiska, wnioskodawca natomiast, jak wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, wykonywał pracę przymusową w obrębie stałego miejsca zamieszkania, w związku z czym praca ta nie przybrała szczególnie dotkliwej formy, o której mowa w wyroku Trybunału Konstytucyjnego, a wniosek Polikarpa Rosy nie mógł zostać uwzględniony.