Wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 sierpnia 2010 r., sygn. I SA/Wa 1036/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Kosińska (spr.) Sędzia WSA Maria Tarnowska WSA Bogdan Wolski Protokolant Agnieszka Bieniewska Po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 sierpnia 2010 r. sprawy ze skargi W. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji przyznającej zasiłek pielęgnacyjny 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Prezydenta W. z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. decyzją z dnia [...] marca 2010 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania W. K., utrzymało w mocy decyzję Prezydenta W. z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...] uchylającą decyzję Prezydenta W. z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] przyznającą W. K. zasiłek pielęgnacyjny od dnia [...] listopada 2008 r. bezterminowo .

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że W. K. wystąpiła z wnioskiem o ustalenie prawa do zasiłku pielęgnacyjnego i w związku z tym złożyła oświadczenie, że nie jest uprawniona do dodatku pielęgnacyjnego. Decyzją z dnia [...] listopada 2008 r. Prezydent W. przyznał W. K. zasiłek pielęgnacyjny od dnia [...] listopada 2008 r. bezterminowo. W dniu [...] stycznia 2010 r. wpłynęła informacja z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, że W. K. jest uprawniona do dodatku pielęgnacyjnego, który nie jest wypłacany z uwagi na jej pobyt w domu pomocy społecznej. Wobec powyższego Prezydent W. decyzją z dnia [...] lutego 2010 r. uchylił z dniem [...] listopada 2008 r. własną decyzję z dnia [...] listopada 2008 r. przyznającą zasiłek pielęgnacyjny W. K. i powołując się na treść art. 16 ust. 6 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. Nr 228, poz.992, ze zm.) odmówił przyznania prawa do tego świadczenia.

Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem W. K. wniosła odwołanie. W uzasadnieniu zarzuciła naruszenie przez organ I instancji przepisów art. 7, 10 i 77 kpa przez zaniechanie niezbędnych kroków do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i uniemożliwienie stronie wypowiedzenie się co do zebranego materiału dowodowego. Ponadto podała, że organ zignorował treść art. 16 ust. 6 powołanej wyżej ustawy, bowiem w jej przypadku nie zachodzą obie przesłanki wymienione w tym przepisie. Składając wniosek o ustalenie prawa do zasiłku pielęgnacyjnego kierowała się postanowieniami art. 16 ust. 5 ustawy o świadczeniach rodzinnych, zgodnie z którym zasiłek nie przysługuje osobie przebywającej w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie. Stosownie do art. 3 ust. 7 powołanej ustawy instytucją zapewniającą całodobowe utrzymanie jest podmiot - w tym dom pomocy społecznej - zapewniający nieodpłatnie pełne utrzymanie. Na podstawie decyzji Prezydenta W. z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...] odwołująca się ponosi koszty utrzymania w domu pomocy społecznej przeznaczając na utrzymanie 70% swojego dochodu wliczając w to zasiłek pielęgnacyjny.