Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 5 sierpnia 2010 r., sygn. II SA/Gl 196/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Krawczyk, Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska (spr.), Sędzia WSA Włodzimierz Kubik, Protokolant st. sekretarz sądowy Beata Bieroń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 sierpnia 2010 r. sprawy ze skargi H. S. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną oddala skargę.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] r. H. S. zwrócił się do Prezydenta Miasta C. - wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej - o wypłatę odszkodowania za nieruchomość przejętą z mocy prawa pod drogę publiczną - położoną w C. przy ulicy [...] obejmującą działkę oznaczoną numerem geodezyjnym nr 1 o powierzchni 83 m?.

Decyzją z dnia [...] r. Nr [...] Prezydent Miasta C. umorzył jako bezprzedmiotowe postępowanie wszczęte wnioskiem H. S. w sprawie wypłaty odszkodowania za przypadający mu udział 1/2 części w nieruchomości położonej w C.przy ulicy [...], obejmującej działkę o nr [...] o pow. 83 m?, zapisaną w księdze wieczystej Nr [...] (dawny nr [...]). W podstawie prawnej przywołał art. 105 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego w związku z art. 73 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz.U. Nr 133, poz. 872 ze zm.), a w uzasadnieniu wskazał, iż H. S. zwrócił się o wypłatę przedmiotowego odszkodowania pismem z dnia [...] r. W przywołanym art. 73 ust. 4 określono zawity termin do składania takich wniosków, a mianowicie wniosek powinien być złożony w okresie od [...] r. do [...] r. Po upływie tego okresu roszczenie wygasa. Zatem zgodnie z powyższym złożenie przez zainteresowanego wniosku nastąpiło z uchybieniem określonego w ustawie terminu. Termin ten jest terminem prawa materialnego, w konsekwencji jego niezachowanie wyłącza zastosowanie normy prawnej stanowiącej źródło określonego powyżej roszczenia i eliminuje możliwość skutecznego ubiegania się o przyznanie odszkodowania. Z uwagi na wskazany powyżej materialnoprawny charakter tego terminu, jest on nieprzywracalny. W świetle powyższego roszczenie wnioskodawcy wygasło, a dalsze postępowania stało bezprzedmiotowe. Należało je zatem zgodnie z art. 105 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego umorzyć. Jednocześnie organ dodał, że Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 15 września 2009 r. w sprawie oznaczonej sygn. akt P 33/07 orzekł o zgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej wymienionego powyżej przepisu art. 73 ustawy.