Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 8 lipca 2010 r., sygn. I SA/Rz 286/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. NSA Maria Serafin-Kosowska Sędziowie WSA Grzegorz Panek /spr./ SO del. Tomasz Smoleń Protokolant st.sek.sąd. Teresa Tochowicz po rozpoznaniu w Wydziale I Finansowym na rozprawie w dniu 8 lipca 2010r. sprawy ze skargi "A" Spółka jawna z siedzibą w L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] lutego 2010r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2009r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta z dnia [...]sierpnia 2009r. nr [...], 2) określa, że decyzje wymienione w pkt. 1) nie podlegają wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku, 3) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego "A" Spółka jawna z siedzibą w L. kwotę 1.421 (słownie: jeden tysiąc czterysta dwadzieścia jeden) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Burmistrz L. decyzją z dnia [...] sierpnia 2009r. nr [...] określił Niepublicznemu ZOZ "M." M. H., B. I.-B., M. P., E. S. G. Spółka jawna w L. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2009r. w wysokości 5.100zł. Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego organ podatkowy uznał, że podatnik w 2009r. był właścicielem budynku o pow. 133,33m2 w części przeznaczonej na prowadzenie działalności gospodarczej, gruntów zajętych na działalność gospodarczą o pow. 1.365m2 oraz części budynku o pow. 372,96m2 zajętej na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług świadczeń zdrowotnych. Burmistrz L. ustalił, iż składając deklarację na podatek, podatnik błędnie wskazał powierzchnię nieruchomości budynkowej 133,33 m2 jako związanej ze udzielaniem świadczeń zdrowotnych, podczas gdy powierzchnie te są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. W skład przedmiotowych części nieruchomości wchodzi "kotłownia, skład opałowy, archiwum, pomieszczenia gospodarcze, korytarz, przedsionki, szatnia oraz w-c". Organ podatkowy I instancji stwierdził, że powierzchnie te będące niezwiązane bezpośrednio z usługami zdrowotnymi (są to pomieszczenia administracyjne, socjalne i gospodarcze) nie korzystają z preferencyjnej stawki podatkowej.