Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 6 lipca 2010 r., sygn. II SA/Ol 465/10

Dnia 6 lipca 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia NSA Janina Kosowska Sędziowie Sędzia WSA Tadeusz Lipiński (spr.) Sędzia WSA Katarzyna Matczak Protokolant Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 lipca 2010 roku sprawy ze skargi R. J. na orzeczenie Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie wydalenia ze służby - oddala skargę.

Uzasadnienie

Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że orzeczeniem z dnia "[...]" Komendant Miejski Policji uznał R. J. winnym tego, że w dniu 21 sierpnia 2009 r. stawił się do służby w stanie po użyciu alkoholu, a podczas przeprowadzonego o godzinie 11:23 badania posiadał 0,56 mg/dm sześć. alkoholu w wydychanym powietrzu, co zostało potwierdzone wynikiem badania krwi, które wykazało 1,3 promila alkoholu. Stanowiło to naruszenia dyscypliny służbowej wynikające z art. 132 ust. 3 pkt 6 Ustawy o Policji i za to wymierzył karę wydalenia ze służby.

W uzasadnieniu orzeczenia organ opisał czynności przeprowadzone w czasie postępowania dyscyplinarnego wskazując na to, że z zeznań świadków jednoznacznie wynika, iż R. J. pełniąc służbę znajdował się pod wpływem alkoholu.

O tym, że obwiniony pełnił służbę przekonują wykonane przez niego czynności, jak choćby przyniesienie akt sprawy z prokuratury oraz rozłożone akta prowadzonych postępowań przygotowawczych w pokoju. Nie zgłaszał on przy tym nikomu zamiaru udania się do lekarza, a telefoniczna rejestracja nastąpiła w czasie późniejszym. Natomiast tego, że R. J. znajdował się pod wpływem alkoholu, dowodzą przeprowadzone badania potwierdzające zawartość alkoholu zarówno w jego krwi jak

i w wydychanym powietrzu. W ocenie organu obwiniony dopuścił się ciężkiego naruszenia dyscypliny służbowej, takie zaś postępowanie traktować należy ze szczególną surowością, bo każdy policjant powinien być przykładem praworządności, winien przestrzegać prawa i zasad współżycia społecznego, a nie stawiać się ponad nimi. Przewinienie dyscyplinarne było wyłącznie efektem działań obwinionego, a żadna z osób trzecich nie miała wpływu na jego zaistnienie. Obwiniony wiedział, że jest pod wpływem alkoholu, a mimo to przyszedł na służbę i wykonywał czynności służbowe. Organ nie dopatrzył się żadnych okoliczności łagodzących mających wpływ na wymiar kary. Dotychczasowy nienaganny przebieg służby nie jest wystarczającą okolicznością łagodzącą mogącą mieć wpływ na rodzaj orzeczonej kary, gdyż naruszenie dyscypliny służbowej miało rażący charakter. Wskazano, że również po ujawnieniu przewinienia dyscyplinarnego R. J. utrudniał tok czynności wyjaśniających, nie wykazując skruchy i nie dostrzegając w sowim postępowaniu niczego nagannego,