Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 7 lipca 2010 r., sygn. II SA/Bd 429/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz (spr.) Sędziowie: sędzia WSA Anna Klotz sędzia WSA Grzegorz Saniewski Protokolant Magdalena Tambelli po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 7 lipca 2010 r. sprawy ze skargi S. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] marca 2010 r., nr [...] Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w [...], działając z upoważnienia Wójta Gminy [...], odmówił przyznania S. K. pomocy w formie zasiłku celowego na zakup 1 pary obuwia jesiennego oraz jednej pary obuwia zimowego i wykładziny podłogowej do kuchni. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wskazał, iż z przeprowadzonego wywiadu środowiskowego wynika, iż wnioskodawca prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, jego źródłem utrzymania jest zasiłek pielęgnacyjny w wysokości [...] zł oraz renta inwalidzka w wysokości [...] zł brutto po pomniejszeniu o podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne, co daję dochód w kwocie [...] zł. Świadczenie rentowe pomniejszone jest dodatkowo o potrącenia komornicze w wysokości [...] zł na podstawie tytułu wykonawczego Sądu Okręgowego w [...] z dnia [...].03.2005 r., sygn. akt [...] oraz Sądu Rejonowego w [...] z dnia [...].02.2008r. sygn. [...] i egzekucją z renty powadzoną przeciwko skarżącemu. Organ wskazał, iż wyżej wymienione zajęcie komornicze nie ma wpływu na wyliczenie dochodu, gdyż przepisy ustawy o pomocy społecznej nie przewidują nie wliczania do dochodu zajęć komorniczych z tytułu należności dotyczących kosztów procesu, klauzuli i opłaty egzekucyjnej. W związku z powyższym organ przyjął, iż dochód skarżącego wynosi [...] zł i przekracza kwotę kryterium dochodowego dla osoby samotnie gospodarującej. Ponadto organ podniósł, iż w niniejszym przypadku nie zachodzą również przesłanki do przyznania specjalnego zasiłku celowego. Skarżący nie ponosi bowiem wysokich kosztów leczenia, opłat za energie elektryczną, które mogłyby wskazywać na szczególnie trudną sytuację finansową. Fakt, że znaczną cześć zasobów finansowych skarżący przeznacza na prowadzenie korespondencji z urzędami nie jest, zdaniem organu, szczególną okoliczności uzasadniającą przyznanie wspomnianego zasiłku. W opinii organu sytuacja ta świadczy o marnotrawstwie własnych zasobów finansowych, co w świetle przepisów ustawy o pomocy społecznej może stanowić przesłankę odmowy udzielenia pomocy. Organ wskazał także, iż pomoc społeczna w postaci zasiłku celowego ma charakter doraźny i stanowi wsparcie w przezwyciężaniu okresowych trudności życiowych. Dodał, iż możliwości pomocy społeczne są ograniczone wysokością budżetu na rok bieżący, a także liczbę osób korzystających ze świadczeń pomocy społecznej. Powyższe stwierdzenia poparł danymi obrazującymi możliwości finansowe i wydatki gminy w zakresie przyznania pomocy społecznej.