Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 30 czerwca 2010 r., sygn. II SA/Wr 129/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Zygmunt Wiśniewski (spr.) Sędzia WSA Andrzej Cisek Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak Protokolant Iwona Borecka po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 16 czerwca 2010r. sprawy ze skargi Wojewody na uchwałę Rady Gminy S. z dnia [...]r. Nr [...] w przedmiocie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obrębów wsi R. i B. (gm. S.) w celu określenia lokalizacji elektrowni wiatrowych oddala skargę

Uzasadnienie

W dniu [...] r. Rady Gminy S. podjęła uchwalę nr [...] w sprawie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obrębów wsi R. i B. (gm. S.) w celu określenia lokalizacji elektrowni wiatrowych oraz innych urządzeń technicznych niezbędnych do prawidłowego działania parku wiatrowego B..

Na powyższą uchwałę skargę na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r., nr 142, poz.1591 ze zm.) złożył Wojewoda D.. Zarzucając jej naruszenie art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym- zwanej dalej u.p.z.p. (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) w związku z art. 28 ust. 1 tej ustawy oraz § 7 pkt 7 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1587) wniosło stwierdzenie jej nieważności.

W uzasadnieniu skargi Wojewoda D. podniósł, że w trakcie sporządzania przedmiotowej zmiany planu zagospodarowania przestrzennego nastąpiło naruszenie zasad jego sporządzania. Działalnie to miało miejsce poprzez wprowadzenie rozróżnienia dwóch rodzajów linii rozgraniczających - ustalonych i orientacyjnych. Strona skarżąca stwierdziła, że mając na uwadze ustalenia przewidziane dla linii rozgraniczających ustalonych można przyjąć, że pomimo zastosowania określenia "ustalone" zamiarem było traktowanie i użycie tych linii jako linii trwale rozgraniczających tereny o różnym przeznaczeniu. Działaniem, w przekonaniu Organu Nadzoru, niedopuszczalnym, było natomiast wprowadzenie do planu dodatkowego, nieprzewidzianego przez ustawodawcę, rodzaju linii rozgraniczających, tzw. linii rozgraniczających orientacyjnych. Zgodnie z § 4 ust. 3 skarżonej uchwały linie te "mogą być w projektach zagospodarowania terenu oraz w projektach podziału terenu korygowane na podstawie opracowań o większym stopniu szczegółowości niż rysunek planu, jeżeli wymaga tego w szczególności program sytuowanej inwestycji, pod warunkiem zachowania możliwości realizacji funkcji i spełnienia zasad zagospodarowania ustalonych planem dla wszystkich terenów, w szczególności z zastrzeżeniem § 6 ust. 4 niniejszej uchwały." W ocenie Wojewody D. wprowadzenie linii orientacyjnych nie pozwala jednoznacznie określić przeznaczenia terenów objętych ustaleniami planu, ponadto zezwala na uznaniowe, następujące poza planem miejscowym ustalenie tego przeznaczenia, a zatem stanowi istotne naruszenie art. 15 ust. 2 pkt 1 u.p.z.p. Strona skarżąca zwróciła uwagę na to, że § 3 ust. 2 przedmiotowej uchwały wśród obowiązujących ustaleń na rysunku planu wymienia m.in. przebiegi linii rozgraniczających bez wskazania czy chodzi o linie ustalone czy orientacyjne, a zatem działanie takie nie pozwala na ustalenie, czy używając określenia "linie rozgraniczające" Rada miała na myśli linie ustalone czy też orientacyjne.