Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 czerwca 2010 r., sygn. IV SA/Wa 380/10

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Napiórkowska, Sędziowie Sędzia WSA Aneta Dąbrowska (spr.), Sędzia WSA Jakub Linkowski, Protokolant Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi S. A. i T. W. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy - oddala skargę -

Uzasadnienie

Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego postanowieniem z [...] grudnia 2009 r. - zaskarżonym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie -utrzymał w mocy postanowienie Prezydenta Miasta B. z [...] września 2008r. o odmowie uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie odtworzeniowej kamienicy o funkcji handlowo - usługowej i budowie budynku handlowo - usługowego na działce nr [...] przy ul. [...] w B.

W uzasadnieniu Minister podniósł, iż organ pierwszej instancji uznał, że planowana inwestycja nie spełnia warunku konserwatorskiego zachowania elewacji frontowej budynku od ul. [...] oraz partii piwnic. Wskazał, że ochrona zabytków polega na jak najpełniejszym zachowaniu struktury zabytkowej. Rozbiórka i wybudowanie nowego budynku są nieuzasadnione w przypadku stwierdzenia przez ekspertów możliwości zachowania znaczących, autentycznych fragmentów budynku, tak jak ma to miejsce w tej sprawie.

W ocenie organu odwoławczego analiza akt sprawy daje podstawy do uznania, iż postanowienie organu pierwszej instancji nie narusza prawa, jest zasadne merytorycznie.

Odnosząc się do zażalenia Minister podniósł, że zarzut żalących się dotyczący braku właściwości rzeczowej do wydawania postanowienia w oparciu o przepis art. 53 ust. 4 pkt 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, jest bezzasadny. Na mocy bowiem Porozumienia zawartego w dniu [...] stycznia 2004 r. pomiędzy Wojewodą [...] a Prezydentem Miasta B. (Dz. Urz. Woj. [...] z 2004 r., Nr [...], poz. [...]) - na podstawie art. 96 ust. 2 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami - prowadzenie spraw z zakresu właściwości [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków dotyczących ochrony zabytków i opieki nad zabytkami w granicach administracyjnych Miasta B., powierzone zostało Miastu B. W § 3 ust. 2 ww. Porozumienia stwierdzono jednoznacznie, że zadania będzie wykonywać, na podstawie upoważnienia udzielonego przez Prezydenta Miasta B., pracownik samorządowy zatrudniony na stanowisku Miejskiego Konserwatora Zabytków. Stosowanie zaś do § 1 ust. 2 pkt 2 ww. Porozumienia Prezydent Miasta B. przyjmuje prowadzenie spraw określonych w ustawie z dnia 27 marca

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00