Wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 czerwca 2010 r., sygn. II SA/Wa 290/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Walawski Sędziowie WSA Adam Lipiński Sławomir Antoniuk (spr.) Protokolant Małgorzata Kędzielewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany czas wolny od służby 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji, 2. uchyla decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...], 3. zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości, 4. zasądza od Komendanta Głównego Policji na rzecz skarżącego M. K. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 k.p.a., utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...], odmawiającą przyznania M. K. ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany czas wolny od służby.

W uzasadnieniu powyższej decyzji Komendant Główny Policji podniósł, iż [...] M. K. - [...] raportem z dnia [...] lutego 2009 r., uzupełnionym pismem z dnia [...] kwietnia 2009 r., wniósł o rozliczenie nadgodzin za okres od września 2006 r. do lutego 2009 r. w ilości [...] godzin.

Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] lipca 2009 r. odmówił M. K. (z którym został rozwiązany stosunek służbowy) przyznania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany czas wolny od służby.

Od powyższej decyzji pełnomocnik M. K. wniósł odwołanie do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji za pośrednictwem Komendanta Głównego Policji. Strona zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie art. 33 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (tekst jednolity Dz. U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277 ze zm.), poprzez odmowę wypłaty należnego [...] M. K. ekwiwalentu, gdyż z raportu ww. policjanta wynikało, iż przepracował on bardzo dużą liczbę nadgodzin, które nie zostały rozliczone zgodnie z obowiązującym prawem. Wobec powyższego skarżący wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie stronie ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany czas wolny od służby, ewentualnie o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania organowi pierwszej instancji.