Wyrok WSA w Łodzi z dnia 18 czerwca 2010 r., sygn. I SA/Łd 381/10

Dnia 18 czerwca 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Bogusław Klimowicz (spr.) Sędziowie sędzia WSA Joanna Grzegorczyk - Drozda sędzia WSA Bożena Kasprzak Protokolant asystent sędziego Adrian Król po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 czerwca 2010 roku sprawy ze skargi E. Ś. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiąc styczeń 2003 roku 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. na rzecz strony skarżącej kwotę 1512 (tysiąc pięćset dwanaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ł. z dnia [...] r., określającą E. Ś., prowadzącej firmę A, wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług za styczeń 2003 r.

Organy ustaliły, że podatniczka prowadziła w omawianym miesiącu ewidencję dla celów rejestracji kwot podatku należnego z naruszeniem art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.; dalej w skrócie "u.p.t.u."). Ponadto w deklaracji VAT-7 nie ujęła wszystkich transakcji, w których wystąpił podatek naliczony. W tym zakresie organ argumentował, że skoro strona wyraziła wolę odliczenia podatku naliczonego tylko w kwotach wykazanych w deklaracji, to organ podatkowy, określając zobowiązanie za styczeń 2003 r., nie może z własnej inicjatywy uwzględnić podatku naliczonego wynikającego ze wszystkich faktur zakupu ujętych w ewidencji. Podniósł przy tym, że co prawda treść art. 21 § 3a ustawy z dnia 9 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.; dalej "O. p."), w wersji obowiązującej od 1 września 2005 r., może wskazywać na obowiązek organu określenia w decyzji prawidłowej wysokości nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, to jednak przepis ten musi pozostawać w korelacji z art. 19 ust. 1 u.p.t.u. i z utrwalonym orzecznictwem sądowym w tej kwestii. W niniejszej zaś sprawie ma zastosowanie art. 21 § 3 O.p.