Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 24 czerwca 2010 r., sygn. II SA/Gd 183/10
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Janina Guść Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Górska Sędzia WSA Mariola Jaroszewska (spr.) Protokolant Sekretarz Sądowy Dorota Kotlarek po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2010 r. na rozprawie sprawy ze skargi E. Z. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w G. z dnia 21 grudnia 2009 r., nr [...] w przedmiocie rozbiórki obiektu budowlanego oddala skargę.
Uzasadnienie
Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia 1 kwietnia 2009 r. Nr [...], wydaną na podstawie art. 48 ust. 1 i 4, art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r., Nr 156, poz. 1118, z późn. zm.), nakazał E.Z. rozbiórkę obiektu budowlanego nietrwale związanego z gruntem o konstrukcji drewnianej pełniącego funkcję rekreacji indywidualnej wraz z tarasem oraz obiektu budowlanego nietrwale związanego z gruntem o konstrukcji drewnianej pełniącego funkcję sanitariatu (w.c), wzniesionych bez wymaganego pozwolenia na budowę na terenie działki nr [...], położonej w K., gmina K..
Od powyższej decyzji E.Z. wniosła odwołanie do Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego, podnosząc, iż zaskarżona decyzja został wydana z naruszeniem art. 42 ust. 2 ustawy Prawo budowlane, poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie. Zdaniem odwołującej się nie można zgodzić się ze stanowiskiem organu administracyjnego, który wydając przedmiotowe rozstrzygnięcie ograniczył się jedynie do stwierdzenia faktu braku istnienia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy K., obowiązującego w dacie wydawania decyzji, jak również braku posiadania przez odwołującą ostatecznej w chwili wszczęcia postępowania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Organ nadzoru budowlanego zobowiązany jest bowiem do badania, czy budowa realizowana bez wymaganego pozwolenia jest zgodna z przepisami, w szczególności o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym i czy umożliwia doprowadzenie obiektu do stanu zgodnego z prawem. Brak wzięcia pod uwagę możliwości przeprowadzenia w niniejszej sprawie postępowania legalizacyjnego dotyczącego przedmiotowych obiektów budowlanych skutkować musi, zdaniem skarżącej, uznaniem zaskarżonego rozstrzygnięcia za przedwczesne i nieuprawnione.