Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 24 czerwca 2010 r., sygn. II SA/Bk 248/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko (spr.), Sędziowie sędzia NSA Stanisław Prutis,, sędzia WSA Mirosław Wincenciak, Protokolant Marta Marczuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 24 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi Z. P. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] lutego 2010 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia oddala skargę

Uzasadnienie

Skarga została wywiedziona na tle następujących okoliczności.

Decyzją z [...] grudnia 2003 r. nr [...] Prezydent Miasta B. ustalił należną od skarżącego Z. P. opłatę adiacencką w kwocie 136, 25 zł z tytułu modernizacji, w roku 2001, ulicy sąsiadującej z nieruchomością położoną w B. przy ul. S. S. [...], w prawie własności której skarżący posiadał udział w wysokości 3/48 części. Decyzja nie była skarżona i stała się ostateczna z dniem [...] grudnia 2003 r.

Pismem z [...] grudnia 2009 r. nr [...], stanowiącym - jak wynika z treści - odpowiedź na pismo strony, Dyrektor Departamentu Rachunkowości Urzędu Miejskiego w B. poinformował Z. P., że zgodnie z art. 144 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 46, poz. 543 ze zm.) właściciele nieruchomości uczestniczą w kosztach budowy urządzeń infrastruktury technicznej przez wnoszenie na rzecz gminy opłat adiacenckich. Obowiązek ich uiszczenia ciąży na osobie, która była właścicielem nieruchomości w dacie stworzenia warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo stworzenia warunków do korzystania z wybudowanej drogi. Jak wskazano w piśmie, z wypisu z ewidencji gruntów z 16 czerwca 2003 r. wynikało, iż Z. P. w dacie wydawania decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej był właścicielem nieruchomości oznaczonej numerem geodezyjnym [...] o powierzchni 735 m2 w wysokości udziału 3/48. Dlatego został zobowiązany do uiszczenia przedmiotowej opłaty. Końcowo autor pisma poinformował skarżącego, w jakiej kwocie zalega on z zapłatą opłaty adiacenckiej i w jakim terminie, na jakie konto, powinien uiścić należność. Pismo nie zawierało pouczenia o możliwości jego skarżenia.