Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Kielcach z dnia 20 maja 2010 r., sygn. I SA/Ke 220/10

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Kuchta, Sędziowie Sędzia WSA Maria Grabowska, Sędzia WSA Mirosław Surma (spr.), Protokolant Asystent sędziego Agnieszka Banach, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 20 maja 2010r. sprawy ze skargi M.Ł. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 28 stycznia 2010r. nr (...) w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty zaległości podatkowej oraz umorzenia odsetek 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji; 2. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości; 3. przyznaje od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach) na rzecz radcy prawnego A. M. kwotę 292,80 (dwieście dziewięćdziesiąt dwa 80/100) złotych, w tym 52,80 (pięćdziesiąt dwa 80/100) podatku od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w K. decyzją z dnia 28 stycznia 2010r., nr (...) utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. z dnia 29 września 2009r., nr (...) w sprawie odmowy M.Ł. rozłożenia na raty zaległości podatkowych oraz umorzenia odsetek od tych zaległości.

Organ odwoławczy wskazał, że M. Ł. zwróciła się o umorzenie odsetek od zaległości podatkowej w wysokości 10.800,98 zł jednocześnie proponując spłatę zadłużenia w wysokości 8.831,70 zł w dwóch ratach płatnych w terminie do 15 lipca 2009r. - w wysokości 4.500 zł oraz do 31 lipca 2009r. - w wysokości 4.331,70 zł. Prośbę swoją umotywowała trudną sytuacją osobistą i materialną spowodowaną chorobami męża i syna oraz koniecznością sprawowania opieki nad nimi.

Utrzymując w mocy decyzję organu pierwszej instancji, odmawiającą przyznania ulgi, organ odwoławczy wskazał na przesłanki udzielenia ulg oraz ich rodzaje określone w art. 67a § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej. Podkreślił, że wszelkie ulgi podatkowe są wyjątkiem i istotnym odstępstwem od zasady powszechności i sprawiedliwości podatkowej. Zawarty w art. 67a § 1 pkt 2 i w art. 67a § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej zwrot "może" oznacza, że w każdym przypadku decyzja będzie wydana w ramach uznania organu. Jakkolwiek uznaniowy charakter decyzji oznacza, że organy podatkowe mogą, ale nie muszą, udzielić ulgi, to jednak decyzje wydawane w tym trybie nie mogą być dowolne. Podejmując decyzję w sprawie udzielenia ulgi organ podatkowy obowiązany jest dokonać prawidłowych ustaleń faktycznych, aby stwierdzić czy istnieją przesłanki uzasadniające pozytywne rozpatrzenie wniosku.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00