Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 14 kwietnia 2010 r., sygn. III SA/Wr 735/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Guziński, Sędziowie Sędzia WSA Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska (sprawozdawca), Jerzy Strzebinczyk, , Protokolant Katarzyna Dziok, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 14 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi D. M. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie rozstrzygnięcia w sprawie zgłoszonych zarzutów oddala skargę.

Uzasadnienie

Dnia [...] r. Naczelnik Urzędu Skarbowego W. - [...], jako organ egzekucyjny, wystawił skarżącemu - D. M. - tytuły wykonawcze o numerach: [...], obejmujące zaległości w podatku od towarów i usług za okres od [...] r. do [...] r. Następnie zawiadomieniem z dnia [...] r., znak: [...], organ egzekucyjny dokonał zajęcia prawa majątkowego, stanowiącego wierzytelność pieniężną zobowiązanego u dłużnika zajętej wierzytelności - Naczelnika Urzędu Skarbowego W. - [...].

Dnia [...] r. Skarżący wniósł zarzuty na postępowanie egzekucyjne, prowadzone na podstawie wymienionych tytułów wykonawczych. Skarżący stwierdził, że w zakresie dotyczącym zaległych zobowiązań w podatku od towarów i usług za miesiące od [...] do [...] r. oraz od [...] do [...] r., objętych przedmiotowymi tytułami wykonawczymi, organ egzekucyjny prowadził już postępowanie egzekucyjne w oparciu o tytuły wykonawcze o numerach: [...] oraz od [...] do [...] z dnia [...] r. Wskazał, iż postępowanie prowadzone na podstawie tych tytułów wykonawczych zostało umorzone na skutek złożonych do nich zarzutów. Skarżący zarzucił organowi egzekucyjnemu naruszenie przepisów prawa, poprzez prowadzenie postępowania egzekucyjnego, zmierzającego do wyegzekwowania zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług za miesiące od [...] do [...] r., podczas, gdy zobowiązanie to - zdaniem Skarżącego - uległo przedawnieniu.

Postanowieniem z dnia [...] r., nr [...], Naczelnik Urzędu Skarbowego W. - [...] nie uznał wniesionych zarzutów za uzasadnione. W swoim rozstrzygnięciu organ ten wskazał, iż zarzut przedawnienia obowiązku wskazanego w tytułach wykonawczych nie znajduje potwierdzenia w stanie faktycznym sprawy. Podkreślił, iż pierwotnie postępowanie egzekucyjne zmierzające do wyegzekwowania zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług za miesiące od [...] do [...] r. było prowadzone na podstawie tytułów wykonawczych o numerach: [...] oraz od [...] do [...]. Postępowanie to zostało umorzone na mocy postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] r., nr [...]. Umorzenie to jednak - zdaniem organu egzekucyjnego - nie wpływa negatywnie na skuteczność zastosowanego uprzednio środka egzekucyjnego. Zastosowany uprzednio środek egzekucyjny, tj. zajęcie rachunku bankowego, które zostało dokonane zawiadomieniem z dnia [...] r. ,nr [...], wywołuje skutek w postaci przerwania biegu terminu przedawnienia, zwłaszcza, że skarżący o zastosowaniu tego środka został powiadomiony w dniu [...] r. W ocenie organu umorzenie postępowania egzekucyjnego na podstawie pierwotnie wystawionych tytułów wykonawczym, obejmujących rzeczone zaległości, nie niweczy skutku w postaci przerwania terminu przedawnienia. Zdaniem organu, w sytuacji, gdy przed upływem biegu przedawnienia zobowiązania podatkowego do majątku zobowiązanego zostanie skierowana egzekucja, wszczęta w celu zaspokojenia zobowiązań podatkowych (w tym przypadku dotyczyła ona zobowiązań objętych tytułami wykonawczymi o numerach [...] oraz [...]), a w jej ramach podjęto konkretne środki egzekucyjne, o fakcie tym zaś zostanie powiadomiony zobowiązany, bieg terminu przedawnienia zostaje przerwany, zaś po przerwie biegnie na nowo.