Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 kwietnia 2010 r., sygn. VII SA/Wa 2321/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Wilczewska - Rzepecka, Sędzia WSA Jolanta Augustyniak - Pęczkowska, Sędzia WSA Mirosława Kowalska (spr.), Protokolant Anna Tomaszek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi I. S. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] października 2009 r. znak [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] czerwca 2009r., znak: [...] Wojewoda [...] na podstawie art. 158 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz.1071, dalej zwanej k.p.a.) po wszczęciu na wniosek I. S. postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji Starosty [...] nr [...] z dnia [...]stycznia 2002 r. o pozwoleniu na rozbiórkę budynku mieszkalnego przy ul. [...] w [...], usytuowanego na działce nr [...], udzielonej [...] Towarzystwu Budownictwa Społecznego Sp. z o.o. - odmówił stwierdzenia nieważności przedmiotowej decyzji.

W uzasadnieniu organ wskazał, że inwestor dołączył do wniosku o rozbiórkę opis sposobu zapewnienia bezpieczeństwa ludzi i mienia, wymagany art. 33 ust. 4 pkt 4 Prawa budowlanego, sformułowany na podstawie rozdziału 14 dawnego rozporządzenia Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 28 marca 1972 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu robót budowlano-montażowych i rozbiórkowych r. (Dz. U. z 1972 r. Nr 3,poz. 93). Opis zakresu i sposobu prowadzenia robót wskazuje, że inwestor wziął pod uwagę bezpieczeństwo konstrukcji sąsiedniego budynku.