Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 kwietnia 2010 r., sygn. VI SA/Wa 274/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Grzelak (spr.) Sędzia WSA Maria Jagielska Protokolant Eliza Mroczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi P. S.A. z siedzibą w B. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy [...] oddala skargę

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej przez P. SA z siedzibą w B. jest decyzja Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] listopada 2009 r. Nr [...] utrzymująca w mocy decyzję tego organu z dnia [...] lutego 2009 r. o odmowie udzielenia prawa ochronnego na zgłoszony w dniu [...] marca 2005 r. za numerem [...] znak towarowy "[...]" z powodu nieposiadania przez zgłoszone oznaczenie dostatecznych znamion odróżniających, a tym samym uznania, że nie jest ono zdolne do odróżniania towarów określonego przedsiębiorstwa od towarów tego samego rodzaju innych podmiotów gospodarczych (art. 129 ust. 1 pkt. 2 i art. 129 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej -Dz. U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1117 ze zm. zwaną dalej p.w.p.) Znak został zgłoszony do oznaczania towarów w klasie 29 "wędliny, wędzonki, wyroby podrobowe". W uzasadnieniu rozstrzygnięcia, odwołując się do treści przepisów wskazanych na podstawie prawnej decyzji organ stwierdził, że znak towarowy musi być tego rodzaju, aby w zwykłych warunkach obrotu gospodarczego mógł być postrzegany przez odbiorców jako oznaczenie, według którego można dany towar (usługę) zindywidualizować co do źródła pochodzenia, od jednego konkretnego podmiotu gospodarczego. Znak towarowy jest znakiem odróżniającym, wówczas gdy stanowi związek towaru i przedsiębiorstwa z oznaczeniem, które utkwiło w świadomości odbiorcy jako wskazanie, że towar (usługa) tak oznaczony, pochodzi zawsze z tego samego źródła. Konsekwencją tego jest niedopuszczalność udzielenia prawa ochronnego na oznaczenia, które wskazują jedynie na rodzaj towaru (nazwa rodzajowa towaru), jego jakość lub informują o składzie, właściwościach i przeznaczeniu towarów, do oznaczania których są przeznaczone. Zakaz ten jest uzasadniony tym, że do używania tego typu oznaczeń uprawnieni są wszyscy uczestnicy obrotu gospodarczego. Znak towarowy nie powinien się bezpośrednio kojarzyć z towarem i usługą, do oznaczenia których jest przeznaczony, jak również musi to być nazwa, do używania której można przyznać wyłączność tylko jednemu podmiotowi, gdyż tylko wtedy znak towarowy może stać się prawidłową wskazówką, że towar (usługa) tak oznaczony pochodzi zawsze z jednego i tego samego źródła. Znak towarowy prawidłowo spełnia swoją funkcję, gdy jego stosunek do towarów lub usług, do oznaczania których jest przeznaczony jest abstrakcyjny lub fantazyjny. Wyróżniający charakter znaku towarowego, polega na tym, że znak towarowy musi mieć cechy, które mogą utkwić w świadomości przeciętnego odbiorcy, jako wskazanie, że towary oznaczone w ten sposób pochodzą od konkretnego przedsiębiorstwa. Pozbawione są znamion odróżniających wszelkie oznaczenia, które nie pozwalają na zindywidualizowanie danego towaru na rynku pod względem źródła pochodzenia, tzn. oznaczenia składające się tylko i wyłącznie z elementów, które wskazują na rodzaj towaru, przydatność, jakość, właściwości, skład, kształt, sposób wytworzenia itp., mające charakter informacyjny.