Wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 kwietnia 2010 r., sygn. I SA/Wa 2157/09

Operat szacunkowy sporządzony przez rzeczoznawcę majątkowego niezgodnie z normą, wskazującą w jaki sposób ustala się wysokość odszkodowania za działki gruntu wydzielone pod drogi (§ 36 ust. 3 w zw. z ust 1 i ust. 2 pkt 1 rozporządzenia z 21.09.2004 r.) nie może stanowić dowodu z opinii rzeczoznawcy, co do wartości nieruchomości (art. 130 ust. 2 u.g.n.). Organ ustalający wysokość odszkodowania nie może pominąć oceny zgodności operatu z przepisami powszechnie obowiązującymi, gdyż uchyliłby się w ten sposób od oceny, czy wysokość odszkodowania została prawidłowo ustalona (art. 80 K.p.a.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska Sędziowie: WSA Elżbieta Sobielarska WSA Dariusz Chaciński (spr.) Protokolant Anna Traczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania oddala skargę.

Uzasadnienie

Kierownik Urzędu Rejonowego w . decyzją nr [...] z dnia [...].10.1997 r. zatwierdził projekt podziału działki nr [...] o powierzchni [...] ha położonej w R., będącej własnością M K. Podziału dokonano na wniosek właściciela, w trybie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 29.04.1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127 ze zm.). W jego wyniku powstało szereg działek z przeznaczeniem pod budownictwo jednorodzinne oraz dwie działki z przeznaczeniem pod ulice osiedlowe, o numerach: [...] o powierzchni [...] ha i [...] o powierzchni [...] ha. W sprawie odszkodowania za działki przeznaczone pod drogi, które przeszły na własność Miasta R., M. K. prowadził przez blisko dziesięć lat bezowocną korespondencję z gminą, która nie doprowadziła do porozumienia. W tej sytuacji wnioskiem z dnia [...].07.2007 r. M. K. zwrócił się do Starosty Powiatowego w P. o wydanie decyzji w sprawie odszkodowania.