Postanowienie WSA w Gdańsku z dnia 26 kwietnia 2010 r., sygn. I SA/Gd 229/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym Przewodniczący: Sędzia NSA Elżbieta Rischka po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 21 grudnia 2009 r., nr [...], [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 rok postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej jej decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 29 maja 2009 r., nr [...].

Uzasadnienie

R. J. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 21 grudnia 2009 r. określającą B. i R. J. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. w kwocie 36.278 zł. W skardze tej strona wniosła także o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji oraz decyzji jej poprzedzającej. Uzasadniając ten wniosek strona wskazała, że grozi jej niepowetowana szkoda, bowiem wykonanie decyzji może doprowadzić do likwidacji działalności gospodarczej prowadzonej przez skarżącego oraz utraty miejsc pracy przez osoby zatrudnione w jego firmie. Strona podniosła także szereg zarzutów wobec organów podatkowych, których sprzeczne z prawem działania mogłyby doprowadzić do wyrządzenia skarżącemu szkody. Działania te polegają, zdaniem strony, na sprzecznym z prawem wszczęciu postępowania egzekucyjnego, pozbawieniu strony możliwości skutecznego zaskarżenia postanowień organu pierwszej instancji, wydawanych w toku postępowania egzekucyjnego, na skutek umarzania postępowania zażaleniowego przez organ odwoławczy, a także sprzecznym z prawem nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji organu pierwszej instancji. Skarżący podniósł też, że wniosek o wstrzymanie wykonania obu wydanych w sprawie decyzji składa z ostrożności procesowej, bowiem w dniach 13 i 14 marca 2008 r. oraz 25 listopada 2009 r. wpłacił na poczet zaległości podatkowej z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. kwotę łącznie 42.828,70 zł (należność główna i odsetki), przy czym dodatkowo podniósł zarzuty dotyczące sposobu zaliczenia przez organy podatkowe tych wpłat na poczet zaległości podatkowych.