Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 29 kwietnia 2010 r., sygn. II SA/Bk 766/09

Tożsamość przedmiotu sprawy w postępowaniach o stwierdzenie wygaśnięcia decyzji nie zachodzi w sytuacji, gdy pierwsze postępowanie opierało się na podstawie art. 162 § 1 pkt 2 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) i wyłącznie ten przepis oraz okoliczności faktyczne do niego odnoszące się stanowiły podstawę rozstrzygnięcia, zaś kolejne postępowanie w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia tej samej decyzji administracyjnej opierało się na przesłankach z art. 162 § 1 pkt 1 Kpa i wyłącznie ten przepis oraz okoliczności faktyczne odnoszące się do niego stanowiły podstawę drugiego rozstrzygnięcia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys (spr.), Sędziowie sędzia WSA Jacek Pruszyński, sędzia WSA Wojciech Stachurski, Protokolant Marta Anna Lawda, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 15 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi M. i M. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] października 2009 r. nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia decyzji w sprawie lokalizacji inwestycji 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. na rzecz skarżących M. W. i M. W. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

II SA/Bk 766/09

UZASADNIENIE

Pismem z 05 marca 2009 r. M. i M. małżonkowie W. złożyli do Burmistrza A. wniosek o stwierdzenie wygaśnięcia decyzji z [...] marca 1991 r. nr [...] wydanej przez ten organ i ustalającej na rzecz R. i E. małżonków Ł. lokalizację kawiarni na działce nr a położonej w A. przy ul. N. [...]. Jako podstawę prawną swego żądania podano art. 161 § 1 pkt 1 w zw. z art. 61 Kpa oraz w związku z art. 65 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Wnioskodawcy wyjaśnili, że postanowieniem z [...] stycznia 2008 r. nr [...] SKO w S. sprostowało w/w decyzję w ten sposób, że jako datę jej wydania podano dzień [...] kwietnia 1991 r. oraz wskazano, że dotyczy ona również działki nr b. Żądanie stwierdzenia wygaśnięcia obejmowało sprostowaną w/w postanowieniem decyzję z 1991 r. Wnioskodawcy podnosili również, że inwestorzy nie posiadają obecnie pozwolenia na budowę przedmiotowej kawiarni, bowiem stwierdzono jego nieważność. Wskazywali, że po wydaniu decyzji lokalizacyjnej z 1991 r. zostały uchwalone nowe miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego, których ustalenia są inne niż ustalenia przedmiotowej decyzji - w tym działki nr a i b zostały przeznaczone w tych planach wyłącznie pod budownictwo jednorodzinne mieszkaniowe, którego to kryterium nie spełnia budynek kawiarni. Ponadto podali, że przepis art. 65 ust. 1 pkt 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wyłącza możliwość stwierdzenia wygaśnięcia decyzji w związku z uchwaleniem nowego planu w sytuacji wydania dla terenu inwestycji ostatecznego pozwolenia na budowę. Wskazali, że podana sytuacja nie ma miejsca w przedmiotowej sprawie, bowiem ostateczne pozwolenie wydane inwestorom zostało wyeliminowane z obrotu prawnego na skutek stwierdzenia jego nieważności.