Wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 marca 2010 r., sygn. III SA/Wa 2077/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sylwester Golec (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Maciej Kurasz, Sędzia WSA Anna Wesołowska, Protokolant Emilia Jaktorska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 marca 2010 r. sprawy ze skargi Miasta W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] września 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowej z tytułu podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2002 i 2003 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] grudnia 2005 r. Miasto W. - Strona Skarżąca w niniejszej sprawie - złożyła wniosek o umorzenie zaległości podatkowej w podatku od towarów i usług za okres od grudnia 1999 r. do grudnia 2003 r. i odsetek za zwłokę od tych zaległości, powstałych na skutek nierozliczenia we wskazanym okresie przez Urząd Dzielnicy O. Gminy W. podatku należnego z tytułu świadczenia usług wynajmu komunalnych lokali użytkowych. Strona Skarżąca wskazała, iż domaga się umorzenia zaległości podatkowych i odsetek na podstawie art. 67 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.; dalej w skrócie "O.p.") w związku z art. 26 § 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 143, poz. 1199; dalej w skrócie "ustawa nowelizująca"). W ocenie Strony Skarżącej spełniony został warunek umorzenia zaległości podatkowych przewidziany w art. 67 O.p. w postaci istnienia ważnego interesu publicznego związanego z umorzeniem zaległości podatkowych. Interes ten wyraża się w tym, że zapłata kwoty zaległości podatkowej wraz z odsetkami godzi w podstawy ekonomiczne Miasta W., a zatem w szeroko rozumiany interes państwa, gdyż zapłata zaległości i odsetek odbędzie się kosztem zmniejszenia wydatków stolicy na inne cele ujęte w jego budżecie. We wniosku Skarżąca podkreśliła jednocześnie, iż podtrzymuje swoje dotychczasowe stanowisko, że nie jest beneficjentem pomocy publicznej.