Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 9 marca 2010 r., sygn. I SA/Po 57/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Nikodem Sędziowie NSA Włodzimierz Zygmont WSA Karol Pawlicki /spr./ Protokolant st. sekr. sąd. Laura Szukała po rozpoznaniu na rozprawie w 9 marca 2010r. sprawy ze skargi O. sp. z o.o. w P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2000r. oddala skargę /-/ K.Pawlicki /-/ K.Nikodem /-/ W.Zygmont

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 20 września 2005 r. o sygn. akt I SA/Po 1480/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, po rozpatrzeniu skargi "O." Spółki z o.o. z siedzibą w Poznaniu, uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia [...] kwietnia 2003 r. w przedmiocie nadpłaty podatku dochodowego od osób prawnych za 2000 r.

Z uzasadnienia wyroku wynika, że w dniu [...] listopada 2002 r. Spółka na podstawie art. 79 i art. 81 Ordynacji podatkowej wniosła o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2000 r. w wysokości [...] zł, wskazując, że posiada status zakładu pracy chronionej i w 2000 roku rozliczyła i zapłaciła podatek dochodowy od osób prawnych na podstawie przepisów, które wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 czerwca 2002 r. sygn. akt K. 45/01 (opubl. Dz. U. z 2002 r., Nr 100, poz. 923 oraz w OTK - A z 2002 r. nr 4, poz. 46) zostały uznane za niezgodne z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej. Do wniosku spółka dołączyła korektę deklaracji CIT - 8 za 2000 r., w której powyższą kwotę uiszczonego podatku dochodowego wykazała jako objętą zwolnieniem od podatku dochodowego.

Dokonując oceny prawnej rozstrzygnięcia Sąd wskazał, że orzeczenie o niekonstytucyjności przepisu art. 2 pkt 2 w związku z art. 4 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nowelizującego art. 31 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 ze zm.) oznaczało utratę jego mocy obowiązującej "w zakresie, w jakim nie przewidywał regulacji przejściowych niezbędnych dla zapewnienia ochrony interesów prowadzących zakłady pracy chronionej, którzy - w zaufaniu do dotychczasowych przepisów - rozpoczęli realizację długookresowych przedsięwzięć na rzecz osób niepełnosprawnych zatrudnionych w ich zakładach". Wyrok powyższy nie spowodował bezwarunkowej utraty mocy obowiązującej art. 2 pkt. 2 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a więc nie wyeliminował całkowicie tego przepisu z systemu prawnego. Przepis ten i wprowadzone nim zmiany zachowały moc obowiązującą w stosunku do tych podatników, którzy do dnia 30 listopada 1999 r. (data ogłoszenia ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. i określona w sentencji wyroku Trybunału Konstytucyjnego) nie rozpoczęli nowej inwestycji, tzn. nie ponieśli wydatków w celu realizacji długookresowych przedsięwzięć na rzecz osób niepełnosprawnych zatrudnionych w ich zakładach. Wobec tej grupy podatników nie ma żadnych podstaw do przyjęcia, iż odnoszą się do nich konsekwencje, jakie wynikały z zasady ochrony interesów w toku i z przywołanego wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 czerwca 2002 r.