Wyrok WSA w Łodzi z dnia 5 marca 2010 r., sygn. II SA/Łd 1074/09

Dnia 5 marca 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Rosińska (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek, Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski, Protokolant asystent sędziego Agnieszka Gortych - Ratajczyk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 lutego 2010 roku sprawy ze skargi S. M. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. z dnia [...] nr [...] znak: [...] w przedmiocie umorzenie postępowania administracyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. z dnia [...] Nr [...]; 2. zasądza od [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. na rzecz skarżącego S. M. kwotę 500 (pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania. LS

Uzasadnienie

Decyzją Nr [...] z dnia [...] r. PINB w B. na podstawie art. 105 §1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.) umorzył postępowanie wszczęte z wniosku S. M. w sprawie użytkowania pawilonu handlowego zlokalizowanego w B. przy ul. A [...], z uwagi na brak podstaw faktycznych i prawnych do podjęcia rozstrzygnięcia w przedmiocie złożonego wniosku.

W uzasadnieniu decyzji organ wyjaśnił, iż przedmiotowy budynek został zrealizowany na podstawie pozwolenia na budowę z dnia [...] r., jako jeden z czterech pawilonów handlowych. Pozwolenie nakładało na inwestora obowiązek zgłoszenia zakończenia robót budowlanych, które inwestor złożył w kwietniu 1995r. Wnioskując o sprawdzenie prawidłowości dojścia do pawilonu handlowego, prawidłowości użytkowania obiektu, w szczególności zakończenia jego budowy, wnioskodawca podnosił, iż w sprawie zastosowanie znajdują przepisy ustawy Prawo budowlane z 1994 roku. Organ wyjaśnił, iż zgodnie z art. 103 Prawa budowlanego z 1994 roku do spraw wszczętych a nie zakończonych decyzją ostateczną zastosowanie mają przepisy dotychczasowe tj. ustawy z 1974 roku, podkreślił, iż decyzja ostateczną w sprawie jest decyzja o pozwoleniu na budowę z [...] r., która kończyła postępowanie w sprawie budowy oraz kształtowała obowiązki inwestora po zakończeniu robót. Wywodził dalej, iż skoro zastosowanie mają przepisy z 1974 roku, to zauważyć należy, iż nie nakładały one na inwestora obowiązku przechowywania i udostępniania dokumentów budowy po jej zakończeniu, w konsekwencji brak dokumentu potwierdzającego fakt zakończenia budowy. Jednocześnie na skutek kilkukrotnych wystąpień do Urzędu Miasta B. jak i Starostwa Powiatowego w B. ustalono, na podstawie ewidencji ruchu budowlanego, iż budowa zakończyła się w 1995 roku, co pozostaje w zgodności z oświadczeniem inwestora. Organ wskazał, iż sporny obiekt budowlany zrealizowany został na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, przystąpiono do jego użytkowania zgodnie z jego przeznaczeniem, w konsekwencji brak podstaw prawnych do ingerencji w zakończoną budowę. Zastosowane rozwiązania projektowe nie godzą w obowiązujący porządek prawny. Jedynie fakt zwrotu w 2003 roku wywłaszczonej nieruchomości S. M. i U. Z., a sąsiadującej z działką inwestora spowodował odprowadzanie wód opadowych na nieruchomość skarżącego i generuje spory sąsiedzkie. Ściana pawilonu handlowego jest bowiem obecnie usytuowana w granicy obu działek.