Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 25 marca 2010 r., sygn. I SA/Go 121/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Skupień Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rennert (spr.) Sędzia WSA Stefan Kowalczyk Protokolant Specjalista Marta Surmacz-Buszkiewicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 marca 2010 r. sprawy ze skargi L.T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Skarżący L.T. wniósł skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej

z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...] września 2009r. nr [...] określającą skarżącemu zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r. w wysokości 127.786 zł.

Z akt sprawy wynika następujący stan faktyczny:

Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej przeprowadził postępowanie kontrolne w zakresie prawidłowości rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. Ustalono, że skarżący prowadził działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług transportowych oraz wykonywania robót budowlanych. Organ kontroli skarbowej stwierdził, że skarżący zaewidencjonował w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako koszty uzyskania przychodów za poszczególne miesiące 2004 r. faktury VAT wystawione przez: A P.H.U. S.F., "M" Handel M.P. oraz T Z.T..

Postanowieniem z [...] września 2009 r. Dyrektor UKS do materiału dowodowego postępowania kontrolnego włączył materiały dotyczące firmy T, S.W., firmy "M" i firmy A PHU S.F. pochodzące z prowadzonych w stosunku do tych przedsiębiorców postępowań kontrolnych, podatkowych i karnych.

Organ I instancji na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w trakcie postępowania kontrolnego, jak i włączonego na podstawie powyższego postanowienia ustalił, że skarżący faktycznie nie dokonał zakupu oleju napędowego wynikającego z zakwestionowanych faktur i tym samym podatnik w ramach zakwestionowanej działalności gospodarczej zawyżył koszt uzyskania przychodów o kwotę 597.906,41 zł wynikającą z tych faktur. Przesłuchiwany w charakterze strony (w różnych postępowaniach) skarżący zeznał, że P.D., którego znał przed 2003 r., wraz z S.W. zaproponowali mu możliwość zakupu paliwa, oferując dostawy na telefon i płatność w ratach. Paliwo było zamawiane wyłącznie na telefon (numery telefonów często się zmieniały) bądź dzwoniono z ofertą sprzedaży. Tak rozpoczęła się współpraca z firmą A. Całością transakcji zajmował się głównie D., zapłata odbywała się głównie gotówką i skarżący otrzymywał faktury i dowody KP podpisane już przez W.. W pewnym momencie kontakt ten się urwał. Podobne warunki oferowała firma S.F. i firma M.P., a paliwo było przywożone do siedziby firmy lub na drogi. Transakcje obsługiwał także P.D., a transport odbywał się cysternami różnych firm i w pewnym momencie współpraca ta także się urwała.